Im a student po and Im 3 months pregnant. Nakakausap ko po yung number na nakapost sa blog, pero ang hirap po kasi magbitaw ng pera. Help naman po kelangan ko po ng assurance na legit po yung mabibilhan namin ng kit 😭

Miss Ella is super legit Mas budget meal yung cytokit. 4months ako and today is my 9th day. Successful yung sakin pero emotion lang talaga kalaban.

Ilang months ka preg nung nagtake ka ng cyto ? At ano po ang masasabi niyo sa epekto? epektibo po ba at safe? Kamusta na kayo ngayon ?

4 Months po. Legit, effective, and safe po. I'm physically getting better, nag reregain na ng lakas. Pwera emotional.

Same situation girl. 😭 hanggang ngayon inuusig ako ng konsensya ko, hindi ako makaiyak. Inilibing ko rin baby ko sa bakuran namin and nung 2nd day hinukay ko ulit sya kasi ni hindi ko nakita mukha nya. I just opened the sac to check my babies gender and it's a girl. I was so afraid that time since I'm the only one who knows what I did. Even her daddy didn't know that she's already gone. Ngayon hirap na hirap ako gumawa ng lusot na nakunan ako. I was also diagnosed with depression when I found out that I was pregnant. It's my 11th day today. My bleeding also stopped. I can't even cry until now cause I'm so angry with myself kasi hindi ko sya naipaglaban. 😭 im just hoping malagpasan natin 'to. Every now and then I'm checking this site to read your confessions for me to know that I'm not alone. Please don't judge me cause we have different reasons why we did this. Thank you for understanding.

Di ko rin sya napaglaban Today is my 9th day at hanggang ngayon umiiyak ako sa kanya. My baby is a boy, paka tangos pa ng nose nya. Pumutok kasi panubigan ko kaya sa diaper ko sya nasalo paglabas nya, he's sleeping in peace. Halos nung 2nd day ko lang na absorb yung ginawa ko sa kanya balisang balisa ako. Although sinusuportahan ako ng daddy nya. Hagulgol pa rin ako di ko mapigilan kahit nasaan ako. Ako naman, depressed na bago pa maging preggy. Sobra sobra akong nag sisisi sa nangyari kaso buhay na yung nawala hindi ko na kayang ibalik. Kaya kahit nag smell na sya kiniss ko pa rin sya sa ulo. Nilagyan ko sya ng singsing sa kamay nya tapos nung i open ko ulit yung box naka grasp yung tiny fingers nya sa singsing. Tapos ngayon kapag nakaka kita ako ng baby, ng buntis, ng gamit ng baby, may dalang baby laging nasa isip ko "sana ako rin eh" Naiisip ko kasalanan ko kaya wala akong karapatan sa baby at mapatawad ng baby ko kaya lang di ko mapigilan talaga. Sorry ako ng sorry sa kanya

Hello, I WAS 4 months and I have an asthma po. Everything went well, and I'm currently on my day 4

Hi, I got my pills (Cytokit) from miss Ella last last week pero nung makalawa ko lang sya ginamit kasi I had a hard time contemplating. Napag isipan ko naman na talaga. (BTW, I WAS almost 17 weeks) Then eto na nga...

Day 1:
Ginawa ko na yung procedure. I had chills and fever tapos sobrang sakit bandang sikmura pababa nung kahabaan ng process, no bleeding though. Tapang ko pa nyan eh kinakaya kaya ko pa. Kachat ko bf ko since he can't be with me nung time na yan as in tapang tapangan ako.

Day 2:
Then nung umaga, sobrang sakit na akyat baba na ko sa hagdan tapos nagtatae na ko ang sakit sakit na sobra. Tapos nung bandang hapon, may lumabas na parang sac kala ko ulo na ng baby pero pumutok sya natakot ako tignan kasi nasa bed lang ako non pero clear yung kulay. It took few more hours bago lumabas yung fetus tapos ang tagal nung placenta, few hours waiting game. Tapos lumabas na yung placenta. I had the courage pa to hold my baby sa palm ko. I was emotionless. Wala akong kahit anong emotion. Call me names, pero wala. Di ko alam san ilalagay yung baby kaya binalot ko sa diaper kung saan ko iniri yun. Then plastic.

Day 3:
(Which is today.) Tinapon ko sa basurahan namin (RUDE, I KNOW) yung diaper na kasama ng mga trash ko. Tapos unti unti akong kinakain ng lungkot, guilt, pag sisisi, panghihinayang, awa, ng galit. Halo halo. Halos oras oras minu minuto humahagulgol ako umiiyak ako. Umulan pa non, napaisip ako (Nababasa yung baby ko) Di ako nakatagal, kinuha ko yung diaper and I opened it. Nanunuyo na yung baby ko. Hinawakan ko sya at nilipat ko sa box na kasya sya at yung placenta. Iyak pa rin ako ng iyak. Before I sealed the box, nilagyan ko ng pads at tissue yung ilalim para di tumagos yung blood. I kissed my child sa ulo nya. May point ako kanina na I held a knife against my wrist at pumipintig pa yung ugat ko parang gumugusto din. Dami kong pangarap agad para dito pero lahat naman tayo dito may kanya kanyang dahilan sa pagpapa abort diba? Hanggang ngayon umiiyak ako. Sobrang kinakain ako nung ginawa ko.

Day 4:
(Bukas.) Ililibing namin sya ng papa nya sa kanila.

Sana po mabigyan nyo ko ng tips or suggestion para maka move on. I was diagnosed with clinical depression few months ago. Hindi ko alam kung hanggan saan ko kakayanin dalhin ito