Find content
Not Telling
Hi mga Sis,
I just want to share my struggles about this pregnancy.
As a woman, we all dreamed about having a baby with a loving husband. We dreamed about it perfectly!
But the reality of life is not perfect as we always imagine, specially for all the woman who committed abortion.
We all know how hard it is, how much guilt we felt habang iniisip palang natin i-abort yung baby, habang ina-abort at pagkatapos i-abort, sobrang depressing.
Pero bakit nga ba tayo umabot at this point of our life na need ma sacrifice our little one for the sake of ourselves?
Yung iba sa inyo eh dahil sobrang bata pa, yung iba naman nasa right age na pero not yet ready due to career and financial stability, yung iba naman may sakit, yung iba sobra dami ng anak at di na afford magdagdag pa, yung iba hindi pinanagutan ng mga bf nila, yung iba sobrang takot pa sa responsibilidad, yung iba itatakwil ng pamilya and yung iba katulad ko sobrang complicated ng dahilan.
Pero kahit ano pang dahilan meron tayo, sabi nga ng mga righteous and pro-life people, habang ginagawa natin yun nasasarapan tayo so dapat aware tayo sa consequences na pwede tayo mabuntis, at ang pumatay ng isang bata na wala naman kasalanan satin eh isang malaking kasalanan sa Diyos, kahit 1week palang yan na sa tingin natin eh dugo palang, still, alam mo sa sarili mong may buhay sa loob ng matres mo. Sobrang nakaka guilty diba, isipin mo palang na kasalanan kay Lord at yung pinaka nakaka guilty eh yung papatayin mo yung sarili mong anak na wala namang kinalaman sa kamalian mo o ng tatay nyan.
Hind naman tayo mauunawaan ng mga taong hindi dinaranas yung emotional depression na meron tayo, kung alam lang nila kung gaano kahirap para satin ang pag daanan yung ganitong pagsubok baka kahit sila patayin na ang sarili nila.
Ilang beses nako dumating sa point na gusto kona mag pakamatay dahil sa problema ko.
I’m 13weeks pregnant today, and this is my second pregnancy and for the second time, I choose to abort it. Yes! You heard it right, this is the second time na i-aabort ko yung baby ko, na nuong 1st time ko ginawa yun, pinangako ko kay Lord at sa sarili ko na hindi kona gagawin yun dahil sobrang nakaka guilty. Pero here I am again, at gagawin ko nanaman yung bagay nayun.
Last September 18, 2018 I discover na buntis ako, akala ko delayed lang ako dahil yung symptoms ng magkakaregla at ng buntis eh pareho na pareho, nasakit yung suso ko at puson ko, naka dalawang p.t din ako before nun, at lagging malinaw yung isang line at Malabo yung isang line, dahil 1st time kong mabuntis, hindi ko alam na kahit Malabo yung isang line, it means n I’m already pregnant na pala.
That day nung nag pa lab test ako sa dugo at na confirm kong buntis ako, sobra akong natakot, that time 26yrs old nako going to 27 years old, kung tutuusin nasa right age nako, maganda naman ang career ko at sahod ko, problema ko nga lang eh 8months palang kami ng bf ko that time at nakikitaan ko nasya ng di magandang ugali.
Nung mga time nayun kasi madalas na kami mag away, andyan yung minumura, sinisigawan at pinapahiya nya ako sa kahit sang lugar, kahit sa kalsada, nasaktan nadin nya ako nung time nayun. Kaya inisip kong mabuti, sya naba talaga ang taong gusto kong makasama for life.
Nakita ko din sa expression ng mukha nya na hindi pa sya ready, kahit may naanakan nasyang dalawang babae, and pinaka reason ko ay ang pamilya ko, sobrang traditional nila na gusto nila kasal muna bago anak, and that time kasi kakahiwalay palang naming ng 8years bf ko at sya nga yung naipalit ko na 8months palang pero naka buo na kagad.
Hindi talaga safe ang withdrawal mga sis.
So ayun nga, nagusap kami about it and nag agree sya na ipa abort naming, pero siguro naramdaman nya na sa oras mawala nayun iiwanan ko nasya, kaya sabi nya sakin, papayag ako I abort yan pero wag mokong iiwan dahil mahal na mahal kita, and same naman ng nararamdaman ko mahal na mahal ko din sya kahit ganun ang ugali nya kaya ang nangyari, nagkaron ako ng 1st successful abortion ng 2018.
Back to present time.
Feb.22 nagkaron ako ng mens, so I expect magkakaron ako ng katapusan na march pero April 1 nako nagkaron, sobrang unexpected ulit ung pregnancy ko ngayon, dahil akala ko kagaya dati delayed lang ako specially dahil natalunan yung month of March, pero nung nag p.t ako ng May 10 dun ko nalamang buntis ako.
Ready na sana akong ituloy ang pagbubuntis kong ito ngayon dahil 2nd baby kona ito at sobrang gago kona para ipa abort pa ito. Pero alam nyo ba kung bakit umabot na naman ako sa point na gusto ko mag abort. Yun eh dahil na naman sa boyfriend ko.
Nadiscover ko kasi na may babae sya, and yung babae nayun 2months preggy napala, hindi nya ko mahiwalayan dahil ako yung mahal nya at libog lang naramdaman nya dun sa babae pero nabuntis nya.
Ang masakit, pangalawang beses narin nya yun nabubuntis, dahil nung 1st pregnancy ko nabuntis narin pala nya yun ng August, nataon lang na nakuna, so nung September 2018, kaya pala hindi maipinta ang mukha nya dahil hindi nya alam ang gagawin nya pano nya kami paninindigang dalawa na akong si tanga walang kamalay malay.
Tapos ito na naman kami sa eksena na buntis ako at buntis din yung girl, pero since nakapag abort nako before kaya pareho na kaming nagi guilty ng bf ko na gawin yung bagay nayun.
What’s complicate more sa estado ng pregnancy ko, yun ay yung hindi ako gusto ng pamilya ng bf ko, at mas gusto nila yung impaktang babae nayun, kami ng bf ko nag live in na kami, at yung impakta hindi nanya pinapansin at kinakausap, pero yung pamilya ng bf ko naka suporta dun sa babae, check up , vitamins, mga gamit sa baby, na sobra akong nalulungkot kasi hindi nila ginagawa para sa baby ko na apo rin naman nila.
Oo, dapat Masaya ako na pinanindigan ako ng bf ko diba at hindi ko dapat isipin yung binibigay ng pamilya nyang suporta sa impakta nayun, pero dapat ba talaga akong maging Masaya?
Yung ugali ng bf ko before na walang ibang ginawa kundi ang murahin ako kapag galit, ipahiya, sigawan, magwala, manira ng gamit at manakit, hanggang ngayon ginagawa nya sakin kahit buntis nako, andyan yung kapag nagsusuka ako, sinasabihan akong nag iinarte, pinipilit kodaw sumuka, na sobrang depressing kasi napakahirap mag buntis, sobra sakit ng mga dede mo, ng katawan mo, sobrang nakakahilo at nakakasuka, tapos hindi panya ako maiharap sa pamilya nya na mama at papa, nabuntis ko man yang babae nayan, pero itong babaeng ito ang mahal ko at magkaka anak narin kami, ni hindi nya rin maharap ang parents ko dahil siguro natatakot sya na magtanong ang magulang ko kung ano salita ng magulang nya about sa pagbubuntis ko, at natatakot sya siguro nab aka patayin sya ng tatay ko sa oras malaman yung nangyari samin
Wala akong assurance sa bf ko, oo, hindi ako makuntento na andito sya sa tabi ko, at yes, gusto ko ng kasal para lang patunayan sa pamilya nya at sa babae nya na ako mahal nya at hindi yung isa, pero habang tumatagal, lumalala lang yung ugali ng bf ko, at nakikita kong habang buhay nya lang akong hindi irerespeto, at ang pamilya nya, hindi ako ta tratuhing tao dahil ganun ang trato nya sakin, madadamay lang ang anak naming sa gulo na meron kami.
Sa tuwing iisipin ko na magpapakasal kami or magsasama kami dahil sa baby ko, sobra ako nalulungkot at nadedepress, dahil di paman kami kasal ganto na ginagawa nya sakin, at ano assurance ko na hindi nasya makikipag sex dun sa babae, o kung hindi man dun sa impakta, baka ibang babae naman. Iniisip kodin, pano ko papaliwanag sa anak ko na may kapatid sya na tatlo sa magkakaibang nanay, at yung isa eh 2months lang tanda sa kanya. Iniisip kodin na sa oras na isilang na mga anak naming nung babaeng yun, napaka imposibleng hindi ko makikita yun, at napaka imposibleng hindi nya buhatin yun dahil anak nya yun, isipin palang sobrang kumikirot na yung puso ko, ayoko man idamay yung bata sa galit ko, pero alam kong iyon ang bunga ng kasalanan nya sakin.
gusto ko sabihin sa pamilya ko yung sitwasyon ko, pero nung tinatry ko sabihin sa magulang ko, ano salita sakin ng nanay ko, wag kodaw sila bigyan ng kahihiyan, malaking kasalanan nanga daw ang ginawa kong pagsama sa bf ko ng hindi kasal, tapos magkaka anak pako ng walang ama, unang apo nila at panganay na anak, disgrasyada. Sobrang sakit ng mga salita halos gusto ko magpakamatay, yung pamilya na ina akala ko tatanggap at makakaunawa sakin sila pa yung lalong nag pa down sa nararamdaman ko,
Walang support from my family, walang support from his family, andyan nga bf ko sa tabi ko pero yung simpleng mabilhan ako ng vitamins, gatas para sa pagbubuntis ko hindi nya magawa, gusto nya sa lahat ng gastos sa bahay mag hahati kaming dalwa, ni ayaw nya mawalan ako ng work dahil hindi daw naming kakayanin, hindi daw nya kaya. Samantlang yung magbobote sa kanto kadaming anak pero napapakain at napapag aral, kami pa kayang nakatapos at kahit papano may position sa trabaho.
May mga kaibigan ako na nagpapalakas ng loob ko at sinasabing ituloy ko ito dahil blessing ito, malay kodaw ito ang swerte ng buhay ko, pero hindi ko ito nakikitang swerte sakin, bagkos nakikita ko itong pasanin, habang lumalaki itong tyan ko, lalo lang ako nadedepress, gusto kong kumawala sa sitwasyong ito at magpakalayo layo na.
Sobrang hirap nito para sakin, hindi kona alam ang gagawin ko.
Nag aagaw yung isip ko, natatakot ako kay Lord kasi malaking kasalanan ang gagawin ko at pangalawang beses kona itong gagawin, natatakot ako na hindi nanya ako biyayaan ng anak sa susunod na panahon, natatakot ako na mag abort ulit dahil 3months na ito, alam kong hugis baby na ito base sa mga nakikita ko sa google.
Pero sa tuwing mumurahin ako ng tatay nito, sobra yung pagsisisi ko na hindi kopa sya nagawang iwanan nuon. Bakit pinaabot kopa sa ganitong sitwasyon
Sobrang talo at dapang dapa ako sa buhay ko ngayon dahil bukod sa talo nako sa pagsugal ko sa pagmamahal ko sa knya, natalo pako ng impaktang babae nayun at nagtagumpay din ang pamilya nyang paghiwalayin kaming dalawa.
Ngayon, hindi ko alam paano ako babangon, at kung mapapatawad paba ako ni Lord, ang iniisip ko nalang, mapag patawad si Lord at sana kapag dumating na yung panahon na ready nako at kasama kona yung tamang tao para sakin, sana, I bless nya ako ng anak kahit dalawang beses kona inayawan ang blessings na kinaloob nya.
Sana lang mga sis makaya ko ito.
Ikaw, anong behind story ng abortion mo?
Reply ka dito sis, baka may maka relate, at least kahit papano makabawas ng guilt na hindi lang tayo ang nakakagawa ng ganitong pagkakamali.
Salamat, sana binasa nyo lahat.
May God give us mercy. In Jesus name. Amen!
