Kate15

Nung nkaipon ako ng pambili ky ms.ella, ngorder ako agad. Ngbyad nung mga lunch break kse nsa work ako non.. affter 2 days, nkuha ko na yung gamot. Wednesday yun.. friday ngstart na ko sa Day1. Wala akong nramdaman. Konting skit lng sa tyan/puson. Pumasok pa ko sa work kinaumagahan..

Then saturday night, ngstart nko sa day 2 procedure. Buti n lng d ako msyado pinpakaealamn ng byenan ko lalo kung alm nyang msama pkiramdam ko. Cnbi ko lng n msma pkiramdam ko. Ako at ang asawa ko lng ang may alam. 3rd dose ko nramdaman ung chills. Chills lng muna. Linagnat na dn ako. Sbi ng asawa ko sobrang init ko dw. Tas sobra ako ngchills. Tiniis ko.

After last dose, nktulog ako.. then 2am ngising ako kse kht anong pwesto ko, sobrang skit na ng tyan ko. Nwawala wala. Pero biglang sasakit na naman. Hndi n ko mktiis. Tumayo na ko. Nglakad lakad. Kse sobrang skit na talaga. Feeling ko lalabas na sya. Naiiyak n ko kse kahit anong ire ko sa cr, najejebs lng ako. Labas pasok lng ako sa CR. Lakad lakad. Ngjumping jacks pa ko. Sobrang sakit, gusto ko ng mgpadala non sa ospital pero malalaman nla sitwasyon ko. Kya tiniis ko. Humiga ult ako. Try ko sna ult mtulog bka sakaling mawala.. paghiga ko, nginvoluntary akong napaire, then naramdaman ko na na may lumabas. 3:07am Pumunta ako sa cr. Pgbaba ng undies ko, bumulwak ung panubigan ko, sumunod agad si baby. Wala na syang buhay nung lumabas.

Tulad ng ilan dto, nahirapan dn ako ako sa placenta. Mhigit isang oras na ko umiiri wala pa dn. Pinagstay ko muna sken si baby since d ko tlga mailabas agad ung placenta. Pagod na pagod n dn kase ako. At ngising na yung byenan kong lalake. Ntulog muna ako sa kwarto. Mejo ngchills pa dn ako ska sumakit ulo ko. 4:30am na un. nktulog ako.

Paggising ko, inantay ko muna umalis mga byenan ko. Then sinimulan ko ulit umiri sa cr. Hndi naman na ako msyado nahirapan, lumabas na ung placenta.

Actually, ngkamali pa ko ng month. Ang sbi ko ky ms.ella, 4th month. Pero nung binilang ko ult, 5th month na pala.

Mga sis, lalo ung mga 4th month pataas.. pgisipan nyong mabuti. Alam kong may mga kanya kanya taung dahilan. Pero sobrang hirap talaga sa pakiramdam na makita mo ung baby.. buong buo na.. pero wala ng buhay.. im sharing my story pra hindi kayo matulad sken. Ngayon kase, sobra iyak ko. Naawa ako sa anak ko. Pero feeling ko, wala akong krapatang umiyak kse ginusto ko din. Hingi ako ng hingi ng sorry.

Pinagppray ko na lang.. na sana.. pagdating ng araw na magkikita na kami sa heaven, sya ang una kong mkita.

Pagisipan nyong mabuti.