4 MONTHS (16 weeks and 2 days)
#1 Guest_bebs_*
Posted 07 December 2018 - 08:07 PM
Unang instructions pa lang di ko na nasunod. Di ako nakapaglakad ng 3 days before ang Day 1. Pero bahala na. Eto na lang kasi yung araw na pwede kong gawin to.
Tinulog ko na lang kasi sobrang nagugutom ako. 6:40pm ako nagising. Antay ng konti. Sakto ko ininom yung Mife. So, far wala ako ibang naramdaman. Medyo masakit lang tiyan ko. Not sure kung sa meds ba to o sa gutom. Hoping na maging maayos lahat bukas for Day 2.
Anyone na may suggestions? Tips? Or what. Kahit ano. Mag-isa ko lang kasi tong gagawin. 😫
#3 Guest_bebs_*
Posted 08 December 2018 - 06:51 PM
Hello po. Please prepare yourself po ngayon araw na to. Magiging masakit po. But tatagan niyo po yung loob niyo. Kinaya po ng karamihan dito samin. Kakayanin niyo rin po yan.
Hi Paulemony. I've been seeing your replies sa mga nagpopost dito. Sobrang thank you! Mag-isa ko lang kasi gagawin kaya browse ako ng browse dto. Seeking tips or makakausap. Few minutes na lang bago ako magstart for miso. Kinakabahan saka natatakot. Pero kakayanin. Thank you!!!
#4 Guest_bebs_*
Posted 09 December 2018 - 11:29 AM
UPDATE!!
(Last na 'to kaya isshare ko na lahat)
DECEMBER 8, 2018
So, ayun. Day 2 na. Wala akong ginawa kundi maglakad lakad. Magbrowse dito. Kasi talagang di ako makatulog. Kinakabahan ako. Tumatakbo sa isip ko, "pano kung magfail?" 😫
Parang may chalk sa bibig ko tapos pag nilunok, mapakla. Buti na lang di ako nasuka. Maliit lang ako, so maliit lang daliri ko. Alam ko na medyo mababaw lang yung pagkakapasok ko. Wala pa ko naramdaman na cramps pero naninigas yung bandang puson ko tapos nakagitna. Feeling ko si baby.
Nanuod ako sa youtube ng mga video about Mife and Miso intake. Abortion. Placenta. Kung ano na itsura ng 4mos na fetus. Search sa google ng mga do's and dont's. Browse dito sa blog. Kung ano ano. Preparation kumbaga. Nakapa ko pa yung una kong pinasok. So, nagtaka ako. Tinext ko si Ms. Ella. Kaso di siya nagreply. Tulog na ata. Edi nag-search ako sa google. Normal lang naman pala yun. Sa iba nga, 24hours pa bago madissolve yung tablet.
I don't know kung sa'kin lang pero mas madali nadissolve tong mga sumunod na tablets. 10mins lang. Ayun, may mild cramps na ko nararamdaman. Pero so far, hindi ako nasusuka. Hindi din natatae. Yun lang naramdaman ko. Buti na din.
Habang pinapasok ko siya parang sumasakit yung pinaka V ko. Pero tiniis ko. Dito ko na naramdaman yung chills. Sobra! Nanginginig talaga ko. Pinatay ko yung aircon. Nagkumot ng makapal. Few minutes after, nilalagnat na ko. 39°. Pero alam kong eto ang side effects so di naman ako natakot.
Nakakaramdam din ako ng gutom. Gusto ko uminom ng tubig man lang kaso naisip ko wag na lang kasi baka mag-fail.
Parang ang liit nung butas kaya kailangan ko lagyan ng pwersa yung pagpasok. Siguro mga 15mins pagkapasok ko, dun na nagsimula yung severe cramps. As in, tuloy tuloy na. Namimilipit na ko sa sakit.
Hinang hina na yung katawan ko. Naiiyak na din ako sa sobrang sakit dahil parang pinipiga. Mawawala konti tas biglang sasakit, doble. Ganun na yung pakiramdam. Di ko alam pero tinaas ko yung paa ko, nang parang manganganak.
Nakatingin ako sa taas. Ang nasabi ko lang "Lord, sorry. Baby, labas ka na, sorry"
Halo halo na. Pagkapasok ko, tuloy tuloy na yung sakit. Wala ng hinto. Naninigas na din yung puson ko. Nagdadasal na ko na wag Niya ko pabayaan. Alam kong patay na si baby pero kinakusap ko siya. Nagsosorry ako at sabi ko labas na siya.
Naramdaman ko na iba na. May lalabas na talaga. So umire na ko. Pagkaire ko, pumutok yung panubigan tapos naramdam ko na may lumabas. Di ko muna tinignan. Pero dahil pakiramdam ko nandun pa siya sa V ko, sinilip ko. At ang nakita ko, paa pa lang ni baby yung nakalabas. Umire ako ng mas malakas, at lumabas siya ng tuluyan.
Ang bilis. I mean, ineexpect ko kagaya ng sa iba na inabot pa ng susunod na araw bago malabas si baby. Pero yung sakin, napakabilis. Natulala na lang nga din ako eh. Pero nawala lahat ng sakit na nararamdaman ko. Physically. Yung cramps. Yung sakit sa balakang. Yung paninigas ng tiyan. Then, napansin ko di pa nalabas yung cord at placenta. Nagsearch uli ako sa google. 5-10min daw dapat sumunod ng lumabas ang placenta. 1hour or more na hindi lumabas, retained placenta na. And need na ng hospitalization. So, nagsearch pa ko, kung pwedeng pilitin lumabas. Bawal hilahin dahil pag naputol mas lalong delikado. Nakita ko na pwedeng ipush sa pag-ire. Sinubukan ko, binuka ko ng konti yung V ko, pag-ire ko lumabas yung placenta. Tapos ayun puro dugo na. Nag exercise na din ako this morning. Hoping na makarecover agad kasing bilis ng naging procedure ko. (Thank you, My Princess)
Ayun na ata yung pinakamahabang araw ng buhay ko. Kung yung iba, hindi nakuhang tignan yung baby nila. Ako, nakatitig ako sa kanya. Nahawakan ko pa siya. Umiiyak ako. Yung konsensya sa ginawa ko parang gusto akong patayin. Nagsosorry ako sa kanya habang tinitignan ko siya. Nakita ko pa na para siyang humihinga. Yung parang last breathe niya. 2mins din yun. Malaki na siya. Kumpleto na. Mata, ilong, tenga, bibig, kamay, paa. Lahat. My Princess. 💙😫 Pero pinapasalamatan ko din siya. Kasi alam ko narinig niya yung mga bulong ko sa kanya na tulungan niya ko. Natapos man to sa ngayon. Hinding hindi na to mawawala sa isip at puso ko. Hindi ko alam kung pano hihingi ng tawad sa Kanya. Pero salamat pa din sa gabay, Ama!
Sa mga nagbabalak pa lang, pareho pareho tayong may dahilan kung bakit natin to kailangan gawin. Pero kung pwedeng hindi, wag na lang. Kasi ang sakit sakit. Pero kung talagang kailangan, tatagan ang loob. Lalo na sa mga kagaya kong mag-isa lang na gagawa neto. Magdasal. Humingi ng tawad at gabay sa Kanya. At please, wag niyo nang patagalin pa! Ang sakit makita na buo na yung baby at wala ng buhay.
At sa mga nagtatanong. LEGIT SI MISS ELLA. 09152858517 (I recommend Mife kit, girls. No doubt)
UPDATE!!
(Last na 'to kaya isshare ko na lahat)
DECEMBER 8, 2018
So, ayun. Day 2 na. Wala akong ginawa kundi maglakad lakad. Magbrowse dito. Kasi talagang di ako makatulog. Kinakabahan ako. Tumatakbo sa isip ko, "pano kung magfail?" 😫
Crackers lang daw ang pwede until 5pm. Pero di ko napigilan. Kumain ako ng kanin pero konti lang. Di ko kasi talaga matiis. (Wag niyo ko gayahin)
7pm
1st dose. Inuna ko yung mga tablets na kasama nung Mife sa packaging. Almost 30mins na, di pa din naddissolve yung tablet. So, dinudurog ko na gamit yung dila ko. Parang may chalk sa bibig ko tapos pag nilunok, mapakla. Buti na lang di ako nasuka.
7:40pm
1st insert sa cervix. Maliit lang ako, so maliit lang daliri ko. Alam ko na medyo mababaw lang yung pagkakapasok ko. Wala pa ko naramdaman na cramps pero naninigas yung bandang puson ko tapos nakagitna. Feeling ko si baby.
8pm
2nd dose. Same pa din. Ang tagal madissolve. Nanuod ako sa youtube ng mga video about Mife and Miso intake. Abortion. Placenta. Kung ano na itsura ng 4mos na fetus. Search sa google ng mga do's and dont's. Browse dito sa blog. Kung ano ano. Preparation kumbaga.
8:50pm
2nd insert ko na. Nakapa ko pa yung una kong pinasok. So, nagtaka ako. Tinext ko si Ms. Ella. Kaso di siya nagreply. Tulog na ata. Edi nag-search ako sa google. Normal lang naman pala yun. Sa iba nga, 24hours pa bago madissolve yung tablet.
9pm
3rd dose. Eto yung mga tablets na may (cytotec) sa packaging. I don't know kung sa'kin lang pero mas madali nadissolve tong mga sumunod na tablets. 10mins lang. Ayun, may mild cramps na ko nararamdaman. Pero so far, hindi ako nasusuka. Hindi din natatae. Yun lang naramdaman ko. Buti na din.
9:20pm
3rd insert. Habang pinapasok ko siya parang sumasakit yung pinaka V ko. Pero tiniis ko. Dito ko na naramdaman yung chills. Sobra! Nanginginig talaga ko. Pinatay ko yung aircon. Nagkumot ng makapal. Few minutes after, nilalagnat na ko. 39°. Pero alam kong eto ang side effects so di naman ako natakot.
10pm
4th dose. Eto masakit na yung ilalim ng dila ko pero tiis tiis pa din. Nakakaramdam din ako ng gutom. Gusto ko uminom ng tubig man lang kaso naisip ko wag na lang kasi baka mag-fail.
10:15pm
4th insert. Masakit pa din pag pinapasok. Di ko alam pero parang ang hirap ipasok this time. Parang ang liit nung butas kaya kailangan ko lagyan ng pwersa yung pagpasok. Siguro mga 15mins pagkapasok ko, dun na nagsimula yung severe cramps. As in, tuloy tuloy na. Namimilipit na ko sa sakit.
11pm
5th dose. Nakaidlip ako neto. Pero 10:55 nagising ako bigla. Kahit walang alarm or what. So, take uli. Sinasabi ko sa sarili ko, "konti na lang. Kaya mo yan"
11:20pm
5th insert. Pakiramdam ko eto na yung pinakamahabang oras. Hinang hina na yung katawan ko. Naiiyak na din ako sa sobrang sakit dahil parang pinipiga. Mawawala konti tas biglang sasakit, doble. Ganun na yung pakiramdam. Di ko alam pero tinaas ko yung paa ko, nang parang manganganak.
12am
Last dose. Eto nasusuka na ko. Pero pinigil ko. Hanggang sa nadissolve sya agad. Nakatingin ako sa taas. Ang nasabi ko lang "Lord, sorry. Baby, labas ka na, sorry"
12:10am
Last insert. Habang pinapasok ko to, umiiyak ako. Sa sakit. Sa konsensya. Di ko na alam. Halo halo na. Pagkapasok ko, tuloy tuloy na yung sakit. Wala ng hinto. Naninigas na din yung puson ko. Nagdadasal na ko na wag Niya ko pabayaan. Alam kong patay na si baby pero kinakusap ko siya. Nagsosorry ako at sabi ko labas na siya.
12:30am
Naramdaman ko na iba na. May lalabas na talaga. So umire na ko. Pagkaire ko, pumutok yung panubigan tapos naramdam ko na may lumabas. Di ko muna tinignan. Pero dahil pakiramdam ko nandun pa siya sa V ko, sinilip ko. At ang nakita ko, paa pa lang ni baby yung nakalabas. Umire ako ng mas malakas, at lumabas siya ng tuluyan. (12:32am)
Ang bilis. I mean, ineexpect ko kagaya ng sa iba na inabot pa ng susunod na araw bago malabas si baby. Pero yung sakin, napakabilis. Natulala na lang nga din ako eh. Pero nawala lahat ng sakit na nararamdaman ko. Physically. Yung cramps. Yung sakit sa balakang. Yung paninigas ng tiyan. Then, napansin ko di pa nalabas yung cord at placenta. Tinext ko si Ms. Ella. Kaso wala pa din sya reply. Nagsearch uli ako sa google. 5-10min daw dapat sumunod ng lumabas ang placenta. 1hour or more na hindi lumabas, retained placenta na. And need na ng hospitalization. So, nagsearch pa ko, kung pwedeng pilitin lumabas. Bawal hilahin dahil pag naputol mas lalong delikado. Nakita ko na pwedeng ipush sa pag-ire. Sinubukan ko, binuka ko ng konti yung V ko, pag-ire ko lumabas yung placenta. (12:47am) Tapos ayun puro dugo na. Nag exercise na din ako this morning. Hoping na makarecover agad kasing bilis ng naging procedure ko. (Thank you, My Princess)
Ayun na ata yung pinakamahabang araw ng buhay ko. Kung yung iba, hindi nakuhang tignan yung baby nila. Ako, nakatitig ako sa kanya. Nahawakan ko pa siya. Umiiyak ako. Yung konsensya sa ginawa ko parang gusto akong patayin. Nagsosorry ako sa kanya habang tinitignan ko siya. Nakita ko pa na para siyang humihinga. Yung parang last breathe niya. 2mins din yun. Malaki na siya. Kumpleto na. Mata, ilong, tenga, bibig, kamay, paa. Lahat. My Princess. 💙😫 Pero pinapasalamatan ko din siya. Kasi alam ko narinig niya yung mga bulong ko sa kanya na tulungan niya ko. Natapos man to sa ngayon. Hinding hindi na to mawawala sa isip at puso ko. Hindi ko alam kung pano hihingi ng tawad sa Kanya. Pero salamat pa din sa gabay, Ama!
Sa mga nagbabalak pa lang, pareho pareho tayong may dahilan kung bakit natin to kailangan gawin. Pero kung pwedeng hindi, wag na lang. Kasi ang sakit sakit. Pero kung talagang kailangan, tatagan ang loob. Lalo na sa mga kagaya kong mag-isa lang na gagawa neto. Magdasal. Humingi ng tawad at gabay sa Kanya. At please, wag niyo nang patagalin pa! Ang sakit makita na buo na yung baby at wala ng buhay.
At sa mga nagtatanong. LEGIT SI MISS ELLA. 09152858517 (I recommend Mife kit, girls. No doubt)
#7
Posted 10 December 2018 - 05:05 PM
#13
Posted 14 December 2018 - 09:02 AM
Reply to this topic
0 user(s) are reading this topic
0 members, 0 guests, 0 anonymous users