27 replies to this topic

[Harley]

Hello pwede ba malaman kung saan at magkano yung pregnancy pill?

[Paulemony]

I just want to share my experience. Hindi ko kasi masabi sa best friend ko kahit alam nyang pregnant na ako at lalo na sa magulang ko dahil hindi ko alam kung anong gagawin ko. Suicidal ako kaya hindi ko alam palagi kung tama yung mga decisions ko sa buhay.

I figured this blog could help kase people here will understand me.

Nalaman kong buntis ako nung delayed ako ng 1 1/2 month, regular naman kasi mens ko pero minsan hindi ako nagkakaron and early next month na. 1 year na kami ng boyfriend ko, pero patago ang relationship namin. Strict kasi parents ko and madaming chismosa sa lugar namin, so to be safe, gabi lang kami nagkakasama ng patago. Comfortable ako sa kanya ng sobra, so nagpabili ako sa boyfriend ko ng pt. And its positive. Natuwa ang boyfriend ko na nagw-worry sakin. Hindi ako makapaniwala so after ng 1 week, nagpabili ulit ako. Still positive. I cried nung nalaman ko, I'm still studying. Med-related pa yung course ko, and makakaepekto talaga to sa future ko.

At dahil hindi ko alam ang gagawin ko, I decided to tell my best friend. Kala nya nagbibiro ako nung una, pero nung nalaman nyang totoo, she asked me kung anong balak namin. At ang sagot ko lang sa kanya, "Hindi ko alam."

So after days of thinking, I decided to have an abortion. Alam ko na masama at illegal yung binaballak ko pero hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko. My boyfriend was okay with it, kung saan daw ako dun sya.

Nagipon kami kasi aware ako na hindi puchu-puchu ang presyo ng abortion pills dito kasi illegal nga. Hanggang sa umabot ng 5 months and cyto kit lang ang na-afford namin. The day na dadating na yung meds, I followed the first instructions given to me, kumain ng madaming breakfast, pero hindi ko nagawa kasi sobrang nago-overthink ako sa gagawin ko. Nung dumating na yung meds, nag-ready na din ako ng napkin, crackers, etc.

4pm na at nakuha na namin yung meds. 5pm, sisimulan na namin ng bf ko yung procedures. Pero nung bubuksan na nya yung gamot na naka orig package talaga, tumingin ako sa kanya. I remembered the days na he tickled my tummy, at tinatawag si baby. Ang saya saya nya, he even said na Shanty daw ang ipapangalan namin. Tapos tinanong ko sya kung okay lang ba sa kanya, he said yes.

So, sinimulan na. The first hour parang wala lang, every hour palala ng palala. Nilagnat na ako ng sobra and sobrang chills. Sumuka pa ako, I was worried baka hindi na tumalab yung gamot, pero pinagpatuloy parin namin.

11pm, hindi ko na talaga kaya kasi ang sakit na pag iniinsert nya yung gamot. Awang awa na sya sakin pero sabi nya hindi pwedeng itigil kase baka ma-infection pa ako. Pero I had enough. Ininom ko na yung pangalawa at huling pangpahilab. May 2 pang natirang cyto pero hindi ko na talaga kaya. So, wala na syang nagawa.

Hours went by, hindi ako matulog, gusto ko na matapos yung pain na nararamdaman ko. Pero he was there to comfort me, nagpuyat sya kasama ako. Nakatulog na ako.

Nagising ako around 4am yata? Nagcr na ako at nabasag na yung panubigan ko. Nagulat ako ng sobra. Umiri ako pero walang lumabas, so natulog ulit ako.

5am, nagising ulit at nag cr, feel kong may lumalabas na sakin. At lumabas na nga si baby. Natulala ako, hindi ko alam gagawin ko. After a moment of realization, kinuha ko si baby at bumalik na sa kwarto. Hindi ko alam gagawin ko, gumagalaw pa sya. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. So, ginupit ko yung cord na kumokonekta samin.

At that point, hindi na sya gumalaw. Wala na si baby. At pakiramdam ko, nawala na rin ako. Wala akong maramdaman. Naglinis ako ng sarili ko at ginising bf ko, he was shocked. Hindi nya matignan si baby nung una, naaawa daw sya, nakokonsensya. It pains me to see him like that.

Pero nagawa pa rin namin ilagay sa box si baby, magandang box naman yun and nilagyan ko ng white na towel para higaan ni baby. Wala akong magawa kundi titigan si baby girl, ang ganda nya. Ka-ilong nya daddy nya, matangos, tapos ang ganda ng lips nya and yung mata malaki, like mine.

I cant believe I did that to an angel. I hope she is in a better place now.

Maya maya, lumabas na yung placenta ko. And the real challenge is after the abortion. Kinabukasan, wala talaga akong maramdamang kahit ano, hindi ako makakain o makatulog at lagi akong tulala. Nung nagusap kami ng bf ko about sa nangyari, parehas kami ng nararamdaman, he even asked to have space pero binawi nya din agad kasi nakita nya akong umiyak.

So, please please please pagisipang mabuti kung gusto nyo ba talaga yung gagawin nyo. At kung kaya nyo physically, mentally, emotionally. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin makalimutan yung dinanas ko, at lalo na ng boyfriend ko. Sobrang nadurog ang puso ko nung nakita ko syang ganon.

Ate... Yung kapit po ba ng bata sa inyo ay malakas? Natatakot po kasi akong di maging successful kapag cyto lang ang binili ko. Di ko kasi afford ang mife e. I think going 3months or 2 months na po ako. Please, sana matulungan niyo ako

[Paulemony]

I just want to share my experience. Hindi ko kasi masabi sa best friend ko kahit alam nyang pregnant na ako at lalo na sa magulang ko dahil hindi ko alam kung anong gagawin ko. Suicidal ako kaya hindi ko alam palagi kung tama yung mga decisions ko sa buhay.

I figured this blog could help kase people here will understand me.

Nalaman kong buntis ako nung delayed ako ng 1 1/2 month, regular naman kasi mens ko pero minsan hindi ako nagkakaron and early next month na. 1 year na kami ng boyfriend ko, pero patago ang relationship namin. Strict kasi parents ko and madaming chismosa sa lugar namin, so to be safe, gabi lang kami nagkakasama ng patago. Comfortable ako sa kanya ng sobra, so nagpabili ako sa boyfriend ko ng pt. And its positive. Natuwa ang boyfriend ko na nagw-worry sakin. Hindi ako makapaniwala so after ng 1 week, nagpabili ulit ako. Still positive. I cried nung nalaman ko, I'm still studying. Med-related pa yung course ko, and makakaepekto talaga to sa future ko.

At dahil hindi ko alam ang gagawin ko, I decided to tell my best friend. Kala nya nagbibiro ako nung una, pero nung nalaman nyang totoo, she asked me kung anong balak namin. At ang sagot ko lang sa kanya, "Hindi ko alam."

So after days of thinking, I decided to have an abortion. Alam ko na masama at illegal yung binaballak ko pero hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko. My boyfriend was okay with it, kung saan daw ako dun sya.

Nagipon kami kasi aware ako na hindi puchu-puchu ang presyo ng abortion pills dito kasi illegal nga. Hanggang sa umabot ng 5 months and cyto kit lang ang na-afford namin. The day na dadating na yung meds, I followed the first instructions given to me, kumain ng madaming breakfast, pero hindi ko nagawa kasi sobrang nago-overthink ako sa gagawin ko. Nung dumating na yung meds, nag-ready na din ako ng napkin, crackers, etc.

4pm na at nakuha na namin yung meds. 5pm, sisimulan na namin ng bf ko yung procedures. Pero nung bubuksan na nya yung gamot na naka orig package talaga, tumingin ako sa kanya. I remembered the days na he tickled my tummy, at tinatawag si baby. Ang saya saya nya, he even said na Shanty daw ang ipapangalan namin. Tapos tinanong ko sya kung okay lang ba sa kanya, he said yes.

So, sinimulan na. The first hour parang wala lang, every hour palala ng palala. Nilagnat na ako ng sobra and sobrang chills. Sumuka pa ako, I was worried baka hindi na tumalab yung gamot, pero pinagpatuloy parin namin.

11pm, hindi ko na talaga kaya kasi ang sakit na pag iniinsert nya yung gamot. Awang awa na sya sakin pero sabi nya hindi pwedeng itigil kase baka ma-infection pa ako. Pero I had enough. Ininom ko na yung pangalawa at huling pangpahilab. May 2 pang natirang cyto pero hindi ko na talaga kaya. So, wala na syang nagawa.

Hours went by, hindi ako matulog, gusto ko na matapos yung pain na nararamdaman ko. Pero he was there to comfort me, nagpuyat sya kasama ako. Nakatulog na ako.

Nagising ako around 4am yata? Nagcr na ako at nabasag na yung panubigan ko. Nagulat ako ng sobra. Umiri ako pero walang lumabas, so natulog ulit ako.

5am, nagising ulit at nag cr, feel kong may lumalabas na sakin. At lumabas na nga si baby. Natulala ako, hindi ko alam gagawin ko. After a moment of realization, kinuha ko si baby at bumalik na sa kwarto. Hindi ko alam gagawin ko, gumagalaw pa sya. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. So, ginupit ko yung cord na kumokonekta samin.

At that point, hindi na sya gumalaw. Wala na si baby. At pakiramdam ko, nawala na rin ako. Wala akong maramdaman. Naglinis ako ng sarili ko at ginising bf ko, he was shocked. Hindi nya matignan si baby nung una, naaawa daw sya, nakokonsensya. It pains me to see him like that.

Pero nagawa pa rin namin ilagay sa box si baby, magandang box naman yun and nilagyan ko ng white na towel para higaan ni baby. Wala akong magawa kundi titigan si baby girl, ang ganda nya. Ka-ilong nya daddy nya, matangos, tapos ang ganda ng lips nya and yung mata malaki, like mine.

I cant believe I did that to an angel. I hope she is in a better place now.

Maya maya, lumabas na yung placenta ko. And the real challenge is after the abortion. Kinabukasan, wala talaga akong maramdamang kahit ano, hindi ako makakain o makatulog at lagi akong tulala. Nung nagusap kami ng bf ko about sa nangyari, parehas kami ng nararamdaman, he even asked to have space pero binawi nya din agad kasi nakita nya akong umiyak.

So, please please please pagisipang mabuti kung gusto nyo ba talaga yung gagawin nyo. At kung kaya nyo physically, mentally, emotionally. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin makalimutan yung dinanas ko, at lalo na ng boyfriend ko. Sobrang nadurog ang puso ko nung nakita ko syang ganon.

Hi ate jane 😅 14 weeks and 3 days na pala akong pregnant. Nagpaultrasound ako nung friday. Nakita ko yung baby. Buo na siya. Nakakatuwa na nakakainis na nakakaiyak. Yung boyfriend ko he's okay with it kasi kung ito daw yung gusto ko dun din siya. Nag-decide po akong mife na lang ang kukunin. Sa October last week ko po gagawin para sembreak namin. That time nasa 18 weeks na siya. I just want to share it kasi ang hirap hirap pong itago sa sarili. Ang hirap pong sarilihin. Ramdam ko kasi ayaw nung bf ko pero dahil sa di pa ako ready payag na rin siya. It hurts.

[29elha29]

Kaninong seller po kayo bumili? Salamat.

[Sadness]

Hello mga sis, bukas din ako mag start ng med, nag fasting ba kayo? Tinext ko pa c ms.ella Sana mag gabayan nya ako Kasi sulo Lang ako gagawa ng procedure..Sino pwdi kausap dito..

[Paulemony]

Hi sis Paulemony, pareho tayo ng case. 9 wks na yung akin, hndi pa ko nakakabili ng kit pero nag babalak na ko this wk tapos oct nxt wk din gagamitin ko na dahil sembreak na namin. Mas okay kung walang pasok mo sya ggawin para nasa bahay ka lang makakapagpahinga ka. Nakabili ka na ba ng meds? Anong meds nabili mo kay ms Ella? Sana magkausap tayo kasi 1st time ko lang din gagawin to and sobrang natatakot ako at kinakabahan sa mga pwedeng mangyari. Alam ko hindi magiging biro to dahil bitbit mo na yung alaala na to hanggang dulo. Sa makapagusap tayo para sana sabay tayong mag try, kahit papaano magkatulungan tayo. Thank you and mag iingat ka palagi..

Hi po. I'm glad na napansin niyo ako. Wala po talaga kasi akong budget, so october last week pa ko makakabili. Sana... Para din sembreak na namin. Nakakatakot kasi malaki na yung baby nun e. Nagiimagine ako kung pano ko siya ilalabas. Anyway, sure po. Magusap tayo. Mageexchange ba tayo ng number? Or here na lang? Mas maganda kung in contact tayo.

[Sadness]

Hi Jane,ang cyto mo ba lahat in insert mo un? Ang ininum mo Lang panpahilab? Help nman di ko gets masyado eh, Kaka order ko Lang Kay s.ella.

[Paulemony]

Hello po! Ano po ba yung mga kailangan ilabas o makita ko once na nag-undergo ako ng abortion? This day is my 16th weeks and 2 days po. Balak ko gawin yung procedure sa October last week. My 18th week or 19th.