While writing my experience, I could feel thousands of emotions. Masama na kung masama pero kasama sa emotions na to ang relieved. Wala nakong poproblemahin. Hindi ako malalagay sa kahihiyan. Hindi ako kukutyain at hindi ako pandidirian. May rason kung bakit ko ginawa to. Hindi ko man maibahagi ang kabuuhan pero parte ng puso ko ang nasasaktan ngayon dahil sa ginawa ko to. Gabi gabi akong umiiyak. Nasasaktan. Binabangungot. Nadudurog. At ayaw akong patahimikin ng kunsensya ko. Ang kaso lang, wala na akong magagawa. Nangyari na. Naging mahina ako at nagpalamon sa anino ng nakaraan. Naiisip ko ren na mabuti na din ito, hindi ko naman sya mabibigyan ng magandang future. Sya lang ang magssuffer kung itutuloy ko sya. Hindi ko lalong kakayanin kung pti sya masusuklam kung bkit at ppano sya nabuo. Sana mapatawad nya ako kasi ako alam ko sa sarili kong hindi ko mapapatawad ang sarili ko. .
1st day:
Mahirap pero determinado ako. I took one pill. Kahit nakaramdam ako ng suka at pagtatae pinigilan ko hanggang 9pm.
2nd day:
Chills na agad na feel ko. Hindi ko na kinaya napatakbo nakong cr dun na sya bumulwak. Napakaraming blood cloths ang lumabas, tas maya maya nararamdaman kong may parang lalabas na sakin. kinapa ko yung v ko at nakita ko ngang may bunubukol umiri ako ng umire hanggang sa nailabas ko sya. Dito na nagsimula ang bangungot ko. Nailabas ko sya ng buhay pero after 10-15 secs nawalan din sya ng buhay. Dun ko naisip na masaya pala ko kung nabuhay nalang sya. Masarap pala sa pakiramdam marinig ang iyak nya. Pero wala na.... Tapos yun. Ilang minuto pa madami ng lumabas sakin. Sigurado naman akong nailabas ko lahat ng kailangang ilabas. Ang kaso mo hanggang ngayon di pa den ako nakakabawi sa nawalang dugo sakin. 65 ang hemoglobin ko. Kelangan ko yata magpa blood transfusion. Medyo natatakot ako pero wala ng mas nakakatakot pa sa ginawa ko. Patawarin sana ko ng Dyos.
Nagbibleed pa din ako hanggang ngayon pero very light na lang. Mababa na kasi immune system ko buntis palang ako kaya siguro hindi kinaya ng dugo ko at bumagsak sya. Pero normal naman siguro yon lalo nat nagpalaglag ka or nakunan ka. For those who need advices or help sa procedure, you can ask me. I'm willing to help. Kelangan kodin kasi ng makakausap. Depress na depress pa ren ako.
12 replies to this topic
#3
Guest_Guest_*
Guest_Guest_*
-
- Guests
Posted 23 August 2018 - 12:24 PM
Kakatapos ko lang din procedure ko last august 18 nagpapalakas nalang kasi nanghihina padin ako tsaka nagkabinat. Balak ko magsimba by sunday. Sorry for our loss pero may kanya kanya tayong dahilan bat natin to ginawa. Pray lang ng pray kay God. Napakalaking kasalanan ng ginawa natin kaya wag tayong mapagod humingi ng tawad sa kanya lalo na sa mga anak natin na nawala.
#5
Guest_Mics_*
Guest_Mics_*
-
- Guests
Posted 23 August 2018 - 10:53 PM
Hello po, same experience and thoughts. Sobrang sakit. Hanggang ngayon Hindi pa din matahimik konsensya ko and sobrang namimiss ko na baby ko 
6 months siya Nung nilaglag ko siya and buo na din po siya. Sobrang kamukha niya daddy niya kasi nasa Huli na ang pagsisisi. Kasi ilang buwan din natin pinagisipan toh eh at desidido tayo kaya we should take all the consequences that will come. Napaka traumatic netong nangyare, and I hope na sana mapatawad tayo ng diyos sa nagawa natin. Be strong sis, and do better. Para Kay baby.
6 months siya Nung nilaglag ko siya and buo na din po siya. Sobrang kamukha niya daddy niya kasi nasa Huli na ang pagsisisi. Kasi ilang buwan din natin pinagisipan toh eh at desidido tayo kaya we should take all the consequences that will come. Napaka traumatic netong nangyare, and I hope na sana mapatawad tayo ng diyos sa nagawa natin. Be strong sis, and do better. Para Kay baby.
#6
Guest_Amber_*
Guest_Amber_*
-
- Guests
Posted 30 August 2018 - 09:33 PM
Hi po. Need ko po ng advice nyo natatakot na po kasi ako kasi mag 7 months na yung dinadala ko and balak ko po sya ipaabort. Please help naman po. Mahirap po ba? Hindi ko po kasi alam kung kakayanin ko e gusto ko po ng makakausap para lumakas loob ko please reply po kayO ðŸ˜ðŸ˜ tsaka po pano ko po palalabasin na nakunan lang po ako? Gaano na po kalaki yung fetu? 😢ðŸ˜
#7
Guest_Meg_*
Guest_Meg_*
-
- Guests
Posted 31 August 2018 - 10:33 PM
While writing my experience, I could feel thousands of emotions. Masama na kung masama pero kasama sa emotions na to ang relieved. Wala nakong poproblemahin. Hindi ako malalagay sa kahihiyan. Hindi ako kukutyain at hindi ako pandidirian. May rason kung bakit ko ginawa to. Hindi ko man maibahagi ang kabuuhan pero parte ng puso ko ang nasasaktan ngayon dahil sa ginawa ko to. Gabi gabi akong umiiyak. Nasasaktan. Binabangungot. Nadudurog. At ayaw akong patahimikin ng kunsensya ko. Ang kaso lang, wala na akong magagawa. Nangyari na. Naging mahina ako at nagpalamon sa anino ng nakaraan. Naiisip ko ren na mabuti na din ito, hindi ko naman sya mabibigyan ng magandang future. Sya lang ang magssuffer kung itutuloy ko sya. Hindi ko lalong kakayanin kung pti sya masusuklam kung bkit at ppano sya nabuo. Sana mapatawad nya ako kasi ako alam ko sa sarili kong hindi ko mapapatawad ang sarili ko. .
1st day:
Mahirap pero determinado ako. I took one pill. Kahit nakaramdam ako ng suka at pagtatae pinigilan ko hanggang 9pm.
2nd day:
Chills na agad na feel ko. Hindi ko na kinaya napatakbo nakong cr dun na sya bumulwak. Napakaraming blood cloths ang lumabas, tas maya maya nararamdaman kong may parang lalabas na sakin. kinapa ko yung v ko at nakita ko ngang may bunubukol umiri ako ng umire hanggang sa nailabas ko sya. Dito na nagsimula ang bangungot ko. Nailabas ko sya ng buhay pero after 10-15 secs nawalan din sya ng buhay. Dun ko naisip na masaya pala ko kung nabuhay nalang sya. Masarap pala sa pakiramdam marinig ang iyak nya. Pero wala na.... Tapos yun. Ilang minuto pa madami ng lumabas sakin. Sigurado naman akong nailabas ko lahat ng kailangang ilabas. Ang kaso mo hanggang ngayon di pa den ako nakakabawi sa nawalang dugo sakin. 65 ang hemoglobin ko. Kelangan ko yata magpa blood transfusion. Medyo natatakot ako pero wala ng mas nakakatakot pa sa ginawa ko. Patawarin sana ko ng Dyos.
Nagbibleed pa din ako hanggang ngayon pero very light na lang. Mababa na kasi immune system ko buntis palang ako kaya siguro hindi kinaya ng dugo ko at bumagsak sya. Pero normal naman siguro yon lalo nat nagpalaglag ka or nakunan ka. For those who need advices or help sa procedure, you can ask me. I'm willing to help. Kelangan kodin kasi ng makakausap. Depress na depress pa ren ako.
Sis, masarap ang mag ka baby
pero hinde kita jina judge sa ginawa mo kasi lahat naman tayo may mga rason.. di ko lang ma gets bakit ilang days na lang manganganak kna ginawa mo pa rin i abort? Maraming choices pwdeng ipa ampon or what? Kasi ganon din e diba manganganak ka na lang din. Nakalungkot lang kasi parang mas masakit yung nakita mo pa syang buhay nung nilabas mo. if you need na may kausap we here for you sa forum.. actually na shocked din ako sa shinare mo.. ikaw lang ata yung nabasa kong ganito.. pray lang sis na sana mapatawad tayo at maging isang aral na ito para satin na maging responsable tayo sa lahat ng actions natin. Hinde madali kasi ang abortion i know that kasi tapos na din ako and lesson learned. We pray for you sis. Pagaling ka.
#11
Guest_HelpMePlease_*
Guest_HelpMePlease_*
-
- Guests
Posted 01 September 2018 - 06:09 PM
While writing my experience, I could feel thousands of emotions. Masama na kung masama pero kasama sa emotions na to ang relieved. Wala nakong poproblemahin. Hindi ako malalagay sa kahihiyan. Hindi ako kukutyain at hindi ako pandidirian. May rason kung bakit ko ginawa to. Hindi ko man maibahagi ang kabuuhan pero parte ng puso ko ang nasasaktan ngayon dahil sa ginawa ko to. Gabi gabi akong umiiyak. Nasasaktan. Binabangungot. Nadudurog. At ayaw akong patahimikin ng kunsensya ko. Ang kaso lang, wala na akong magagawa. Nangyari na. Naging mahina ako at nagpalamon sa anino ng nakaraan. Naiisip ko ren na mabuti na din ito, hindi ko naman sya mabibigyan ng magandang future. Sya lang ang magssuffer kung itutuloy ko sya. Hindi ko lalong kakayanin kung pti sya masusuklam kung bkit at ppano sya nabuo. Sana mapatawad nya ako kasi ako alam ko sa sarili kong hindi ko mapapatawad ang sarili ko. .
1st day:
Mahirap pero determinado ako. I took one pill. Kahit nakaramdam ako ng suka at pagtatae pinigilan ko hanggang 9pm.
2nd day:
Chills na agad na feel ko. Hindi ko na kinaya napatakbo nakong cr dun na sya bumulwak. Napakaraming blood cloths ang lumabas, tas maya maya nararamdaman kong may parang lalabas na sakin. kinapa ko yung v ko at nakita ko ngang may bunubukol umiri ako ng umire hanggang sa nailabas ko sya. Dito na nagsimula ang bangungot ko. Nailabas ko sya ng buhay pero after 10-15 secs nawalan din sya ng buhay. Dun ko naisip na masaya pala ko kung nabuhay nalang sya. Masarap pala sa pakiramdam marinig ang iyak nya. Pero wala na.... Tapos yun. Ilang minuto pa madami ng lumabas sakin. Sigurado naman akong nailabas ko lahat ng kailangang ilabas. Ang kaso mo hanggang ngayon di pa den ako nakakabawi sa nawalang dugo sakin. 65 ang hemoglobin ko. Kelangan ko yata magpa blood transfusion. Medyo natatakot ako pero wala ng mas nakakatakot pa sa ginawa ko. Patawarin sana ko ng Dyos.
Nagbibleed pa din ako hanggang ngayon pero very light na lang. Mababa na kasi immune system ko buntis palang ako kaya siguro hindi kinaya ng dugo ko at bumagsak sya. Pero normal naman siguro yon lalo nat nagpalaglag ka or nakunan ka. For those who need advices or help sa procedure, you can ask me. I'm willing to help. Kelangan kodin kasi ng makakausap. Depress na depress pa ren ako.
Hello po saan po kayo nag order.
Need ko po kasi e. Pls reply po
Reply to this topic
0 user(s) are reading this topic
0 members, 0 guests, 0 anonymous users
