Jump to content


- - - - -

16weeks pregnant (4months) experience

4 months Mife kit Successful

2 replies to this topic

#1 Guest_Marie_*

Guest_Marie_*
  • Guests

Posted 20 March 2017 - 12:31 PM

I'll just share my experience here. Reading stories from this blog made me feel better and gave me a lot of courage to push through with my decision to go for a medical abortion. Sana makatulong din ito sa.

November 27, 2016- last menstrual period. Actually, di ko sure kung masasabi ko pa bang regular na mens yun. Regualr ang pagdating ng mens ko. But last November, isang araw lang ako dinugo. Not even a whole day. Sobrang hina lang. It lasted for just a few hours. The following day wala na. Dito pa lang kinabahan na ako. May mga nabasa kasi ako before na pwedeng 'implantation bleeding' ang ganong scenario. Meaning, may nafertilize na na egg.

December- missed my period. I told my boyfriend about it. We both thought na baka dahil lang sa stress. Graduating student kasi ako. Thesis and other matters. Or baka hormonal imbalance lang din. Ganon. Deep inside sobrang kaba ko na. By this time, nakakaramdam ako ng hilo pagkagising ko. Tapos ang kati ng boobs ko.

January- still no period. Dito, napansin na ng boyfriend ko na tumataba daw ako. Sabi niya mag PT na kami. Sobrang takot ko. Ang dami ng tumatakbo sa isip ko. We bought to pregnancy tests. I took the first one, it was positive. Somehow, nagkaroon ng relief sa akin. Alam ko na. May assurance na lahat kung bakit ganito. When I showed him. Dun lang ako naiyak. Dun lang nagsink in. Ang daming kailangan iconsider.
Even before, open na ako sa idea ng abortion. Naniniwala akong kung hindi pa kaya ng tao ang magpalaki ng bata, it should be an acceptable option.
My boyfriend wanted to push through with the baby. But I know we're both not ready for that big responsibility.
I'm just thankful na sobrang supportive and understanding ng boyfriend ko. Alam kong gusto niya talaga ituloy pero naiinitindihan niya lahat ng reasons ko. After knowing, we both looked for ways. Sino pwedeng makatulong sa amin. Saan pwede makahanap ng gamot.
I haven't told anyone else except sa boyfriend ko and two other friends. I know my other friends are not open sa abortion. Ang hirap ng walang mapagsabihan.

February- I came across this blog. Tapos dito ko nalaman si Ms. Ella. Nung una sobrang doubtful ako. Mahirap na maloko. Magsusugal ng pera. Hirap kami ng boyfriend ko nun sa pera. Lumalaki na rin ng konti yung tiyan ko. Mas nararamdaman ko na yunh ibang pregnancy symptoms. By this time gusto ko sana magpa ultrasound, but I was afraid na baka magbago ang desisyon ko pag nakita ko na yung bata.

March- I checked the pregnancy calculator online, nalaman kong 14 weeks pregnant na ako. Hindi na lang sing laki ng 5 peso coin yung nasa tiyan ko. I texted to numbers na nakuha ko online para maginquire about sa meds. Both replied naman. I told my boyfriend and nung una he chose na kumuha dun sa isang number. That time, hindi ko sure kung kaya na ba ng kasamang dosage dun yun 14 weeks.
The following week nagtext ulit ako. This time si ms. Ella ang naunanh nagreply. Sinabi niya rin na icheck ko tong blog na to kung gusto ko makasigurado. Pinabasa ko rin to sa boyfriend ko. After nun, sabi niya kay ns. Ella na lang kami kumuha. Nakakatakot. Sobra. Malaking pera din yun. Pero we risked it. Mas mahirap pa kasi kung mas tatagal pa yung dinadala ko. Mas maraming risks for my health. And nahahalata na rin ng magulang ko na lumalaki tiyan ko.

March 13, 2017- Monday. Nagbayad kami kay miss ella thru bank. Mabilis ang transaction. By 6pm nasend na nita yung tracking number. Boyfriend ko nakatanggap ng instructions around 9pm. Ako nagopen ng instructions. Sabi ng boyfriend ko natatakot siya for me. Desidido ako. Sabi ko kaya naman namin. He promised he won't leave me. Gusto daw niya nandun siya kasama ko sa buong procedure kaya di pwedeng weekdays dahilsa work niya. 15weeks and 2daya na ako nito. Napagkasunduan namin na friday simulan ang first day.

March 14,2017- picked-up the package sa LBC. Nakatago yung medicine sa loob. Legit seller nga si ms. Ella. Nawala na lahat ng pag-aalinlangan ko.

March 17, 2017- nagdalawang isip pa ako magstart this day. Natakot kasi ako sa mga pwede ko maramdaman. Ayaw rin ng boyfriend ko na ituloy ko yung pag inom. But I did.
I took the Mifepristone. Wala akong side effects na naramdaman. Akala ko hindi normal yun so I texted ms ella. She told me na okay lang daw yun. Everything will start daw sa day 2 ng procedure.

March 18, 2017- Nagsimba ako. Nagjog and waited for my boyfriend. Nakaidlip ako sa paghintay. We checked in sa hotel nearby.

Pagka check in namin, I inserted to misoprostols agad. Kinakabahan ako. Pero sa firsy dose wala pa akong naramdamang sakit. Naglolokohan pa kami ng boyfriend ko.

second dose ng miso. Dito nakaramdam na ako ng konting paghilab. Tahimik na lang ako. I told my boyfriend to distract me by telling stories. The wait para sa pag insert ng third dose was soooo long. Minsan ang intense ng paghilab. Pero nawawala pa siya.

Hirap na ako humanap ng pwesto sa kama. Tuyon tuyo na rin lalamunan kom pinainom ako ng boyfriend ko ng konting tubig. Sobrang sakit na niya. Pero kaya naman tiisin. Pigil na pigil na ako sa pag-ihi. 4am pa yung last dose ko. 3:55 di ko na kinaya. Nagmakaawa ako sa boyfriend ko na gusto ko na mag cr. Umihi ako and dumumi. Tsaka ko ininsert yung last dose of miso.

Hindi ako nagbleed all throughout. Hindi ko na kaya humiga lang. Lalo siya humihilab. Nagchills ako for like 30 minutes pero nawala din. Higa. Tayo. Upo. Around 6 am, I checked. Wala pa rin bleeding. Natakot na ako. Nawawala na rin yung cramps. Sabi ko baka nagfail. Ginsing ko boyfriend ko. Sabi niya baka maya maya pa. Around 7am, humihipab na ulit siya, this time hindi na siya nawala. Nandun na lang yung sakit. Ilang beses ko sinubukan umiri pero wala.
We trafered to another room dahil init na init ako sa kwarto namin.
Pinili ako ng boyfriend ko maglakad lakad. Pero tuwing naglalakad ako lalong humihilab and nagchills na ulit ako. Hindi nawala yung chills ko noon. Hindi ko na kinaya maglakad. Humiga na lang ako. Nakatulog ako ng konti.

11:00am- nagising ako and dumerecho sa cr. I tried na ilabas. This time, may naramdaman ako sa una kong pagire. Parang may lalabas sakin. Kinabahan ako. I counted and breathed deeply. Sabay ire. I did it three times. Nararamdaman ko yung lalabas. Sa third time, it was all out. Buong buo. Then I knew blood was gushing out. Sabay na sabay sa pagbukas ng pinto ng boyfriend ko. All the pain and chill were gone pagkalabas niya. It was done. He helped me clean the cr.
Ang lakas ng bleeding ko after it passed. I needed to wear an adult diaper. He told me siya na maglilinis. Kumain na lang muna daw ako. I asked him kung kaya ba niya icheck kung babae or lalaki. I was done eating when he went out the cr and hugged me. It was a boy. Umiyak ako. We've always wanted to have a boy bilang first child. But this wasn't the right time.

The experience was really tough. Akala ko nung una di ko kakayanin yung pain. Siguro depende na lang din sa katawan ng tao. Hindi ako nagbleed before passing the baby out. After lang. Tapos nun wala ng cramps. Gusto ko lang talaga maishare to dito.

Thank you kay ms. Ella for answering all our questions throughout the procedure. Sa mga magsstart or kakastart pa lang, kaya niyo yan. :)

#2 Guest_Guest_*

Guest_Guest_*
  • Guests

Posted 23 March 2017 - 10:59 AM

Pwede po ba maka hingi ng kuntak # ni maam ella?

#3 Guest_michelle_*

Guest_michelle_*
  • Guests

Posted 30 March 2017 - 10:40 PM

hi,can i ask where to buy that pill,i need help badly



Reply to this topic



  

Also tagged with one or more of these keywords: 4 months, Mife kit, Successful

0 user(s) are reading this topic

0 members, 0 guests, 0 anonymous users