Womens Blog

I just want to share my experience. Hindi ko kasi masabi sa best friend ko kahit alam nyang pregnant na ako at lalo na sa magulang ko dahil hindi ko alam kung anong gagawin ko. Suicidal ako kaya hindi ko alam palagi kung tama yung mga decisions ko sa buhay.

I figured this blog could help kase people here will understand me.

Nalaman kong buntis ako nung delayed ako ng 1 1/2 month, regular naman kasi mens ko pero minsan hindi ako nagkakaron and early next month na. 1 year na kami ng boyfriend ko, pero patago ang relationship namin. Strict kasi parents ko and madaming chismosa sa lugar namin, so to be safe, gabi lang kami nagkakasama ng patago. Comfortable ako sa kanya ng sobra, so nagpabili ako sa boyfriend ko ng pt. And its positive. Natuwa ang boyfriend ko na nagw-worry sakin. Hindi ako makapaniwala so after ng 1 week, nagpabili ulit ako. Still positive. I cried nung nalaman ko, I'm still studying. Med-related pa yung course ko, and makakaepekto talaga to sa future ko.

At dahil hindi ko alam ang gagawin ko, I decided to tell my best friend. Kala nya nagbibiro ako nung una, pero nung nalaman nyang totoo, she asked me kung anong balak namin. At ang sagot ko lang sa kanya, "Hindi ko alam."

So after days of thinking, I decided to have an abortion. Alam ko na masama at illegal yung binaballak ko pero hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko. My boyfriend was okay with it, kung saan daw ako dun sya.

Nagipon kami kasi aware ako na hindi puchu-puchu ang presyo ng abortion pills dito kasi illegal nga. Hanggang sa umabot ng 5 months and cyto kit lang ang na-afford namin. The day na dadating na yung meds, I followed the first instructions given to me, kumain ng madaming breakfast, pero hindi ko nagawa kasi sobrang nago-overthink ako sa gagawin ko. Nung dumating na yung meds, nag-ready na din ako ng napkin, crackers, etc.

4pm na at nakuha na namin yung meds. 5pm, sisimulan na namin ng bf ko yung procedures. Pero nung bubuksan na nya yung gamot na naka orig package talaga, tumingin ako sa kanya. I remembered the days na he tickled my tummy, at tinatawag si baby. Ang saya saya nya, he even said na Shanty daw ang ipapangalan namin. Tapos tinanong ko sya kung okay lang ba sa kanya, he said yes.

So, sinimulan na. The first hour parang wala lang, every hour palala ng palala. Nilagnat na ako ng sobra and sobrang chills. Sumuka pa ako, I was worried baka hindi na tumalab yung gamot, pero pinagpatuloy parin namin.

11pm, hindi ko na talaga kaya kasi ang sakit na pag iniinsert nya yung gamot. Awang awa na sya sakin pero sabi nya hindi pwedeng itigil kase baka ma-infection pa ako. Pero I had enough. Ininom ko na yung pangalawa at huling pangpahilab. May 2 pang natirang cyto pero hindi ko na talaga kaya. So, wala na syang nagawa.

Hours went by, hindi ako matulog, gusto ko na matapos yung pain na nararamdaman ko. Pero he was there to comfort me, nagpuyat sya kasama ako. Nakatulog na ako.

Nagising ako around 4am yata? Nagcr na ako at nabasag na yung panubigan ko. Nagulat ako ng sobra. Umiri ako pero walang lumabas, so natulog ulit ako.

5am, nagising ulit at nag cr, feel kong may lumalabas na sakin. At lumabas na nga si baby. Natulala ako, hindi ko alam gagawin ko. After a moment of realization, kinuha ko si baby at bumalik na sa kwarto. Hindi ko alam gagawin ko, gumagalaw pa sya. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. So, ginupit ko yung cord na kumokonekta samin.

At that point, hindi na sya gumalaw. Wala na si baby. At pakiramdam ko, nawala na rin ako. Wala akong maramdaman. Naglinis ako ng sarili ko at ginising bf ko, he was shocked. Hindi nya matignan si baby nung una, naaawa daw sya, nakokonsensya. It pains me to see him like that.

Pero nagawa pa rin namin ilagay sa box si baby, magandang box naman yun and nilagyan ko ng white na towel para higaan ni baby. Wala akong magawa kundi titigan si baby girl, ang ganda nya. Ka-ilong nya daddy nya, matangos, tapos ang ganda ng lips nya and yung mata malaki, like mine.

I cant believe I did that to an angel. I hope she is in a better place now.

Maya maya, lumabas na yung placenta ko. And the real challenge is after the abortion. Kinabukasan, wala talaga akong maramdamang kahit ano, hindi ako makakain o makatulog at lagi akong tulala. Nung nagusap kami ng bf ko about sa nangyari, parehas kami ng nararamdaman, he even asked to have space pero binawi nya din agad kasi nakita nya akong umiyak.

So, please please please pagisipang mabuti kung gusto nyo ba talaga yung gagawin nyo. At kung kaya nyo physically, mentally, emotionally. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin makalimutan yung dinanas ko, at lalo na ng boyfriend ko. Sobrang nadurog ang puso ko nung nakita ko syang ganon.

days will pass by... and you will feel intense emotions... thats what I'm feeling... trust me it is not even half of the grief of ur bf... we will carry this for the rest of our life.

im hoping for our recovery and forgiveness from our little one, God and to ourselves. Keep on rebuilding ourselves and our relationship to God.

Saan ka po nakabili ng abortion pill student lng din ako like you and I feel like im pregnant

Please help where to buy abortion pill

Please help how and where can you buy abortion pill

Hello pwede ba malaman kung saan at magkano yung pregnancy pill?

I just want to share my experience. Hindi ko kasi masabi sa best friend ko kahit alam nyang pregnant na ako at lalo na sa magulang ko dahil hindi ko alam kung anong gagawin ko. Suicidal ako kaya hindi ko alam palagi kung tama yung mga decisions ko sa buhay.

I figured this blog could help kase people here will understand me.

Nalaman kong buntis ako nung delayed ako ng 1 1/2 month, regular naman kasi mens ko pero minsan hindi ako nagkakaron and early next month na. 1 year na kami ng boyfriend ko, pero patago ang relationship namin. Strict kasi parents ko and madaming chismosa sa lugar namin, so to be safe, gabi lang kami nagkakasama ng patago. Comfortable ako sa kanya ng sobra, so nagpabili ako sa boyfriend ko ng pt. And its positive. Natuwa ang boyfriend ko na nagw-worry sakin. Hindi ako makapaniwala so after ng 1 week, nagpabili ulit ako. Still positive. I cried nung nalaman ko, I'm still studying. Med-related pa yung course ko, and makakaepekto talaga to sa future ko.

At dahil hindi ko alam ang gagawin ko, I decided to tell my best friend. Kala nya nagbibiro ako nung una, pero nung nalaman nyang totoo, she asked me kung anong balak namin. At ang sagot ko lang sa kanya, "Hindi ko alam."

So after days of thinking, I decided to have an abortion. Alam ko na masama at illegal yung binaballak ko pero hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko. My boyfriend was okay with it, kung saan daw ako dun sya.

Nagipon kami kasi aware ako na hindi puchu-puchu ang presyo ng abortion pills dito kasi illegal nga. Hanggang sa umabot ng 5 months and cyto kit lang ang na-afford namin. The day na dadating na yung meds, I followed the first instructions given to me, kumain ng madaming breakfast, pero hindi ko nagawa kasi sobrang nago-overthink ako sa gagawin ko. Nung dumating na yung meds, nag-ready na din ako ng napkin, crackers, etc.

4pm na at nakuha na namin yung meds. 5pm, sisimulan na namin ng bf ko yung procedures. Pero nung bubuksan na nya yung gamot na naka orig package talaga, tumingin ako sa kanya. I remembered the days na he tickled my tummy, at tinatawag si baby. Ang saya saya nya, he even said na Shanty daw ang ipapangalan namin. Tapos tinanong ko sya kung okay lang ba sa kanya, he said yes.

So, sinimulan na. The first hour parang wala lang, every hour palala ng palala. Nilagnat na ako ng sobra and sobrang chills. Sumuka pa ako, I was worried baka hindi na tumalab yung gamot, pero pinagpatuloy parin namin.

11pm, hindi ko na talaga kaya kasi ang sakit na pag iniinsert nya yung gamot. Awang awa na sya sakin pero sabi nya hindi pwedeng itigil kase baka ma-infection pa ako. Pero I had enough. Ininom ko na yung pangalawa at huling pangpahilab. May 2 pang natirang cyto pero hindi ko na talaga kaya. So, wala na syang nagawa.

Hours went by, hindi ako matulog, gusto ko na matapos yung pain na nararamdaman ko. Pero he was there to comfort me, nagpuyat sya kasama ako. Nakatulog na ako.

Nagising ako around 4am yata? Nagcr na ako at nabasag na yung panubigan ko. Nagulat ako ng sobra. Umiri ako pero walang lumabas, so natulog ulit ako.

5am, nagising ulit at nag cr, feel kong may lumalabas na sakin. At lumabas na nga si baby. Natulala ako, hindi ko alam gagawin ko. After a moment of realization, kinuha ko si baby at bumalik na sa kwarto. Hindi ko alam gagawin ko, gumagalaw pa sya. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. So, ginupit ko yung cord na kumokonekta samin.

At that point, hindi na sya gumalaw. Wala na si baby. At pakiramdam ko, nawala na rin ako. Wala akong maramdaman. Naglinis ako ng sarili ko at ginising bf ko, he was shocked. Hindi nya matignan si baby nung una, naaawa daw sya, nakokonsensya. It pains me to see him like that.

Pero nagawa pa rin namin ilagay sa box si baby, magandang box naman yun and nilagyan ko ng white na towel para higaan ni baby. Wala akong magawa kundi titigan si baby girl, ang ganda nya. Ka-ilong nya daddy nya, matangos, tapos ang ganda ng lips nya and yung mata malaki, like mine.

I cant believe I did that to an angel. I hope she is in a better place now.

Maya maya, lumabas na yung placenta ko. And the real challenge is after the abortion. Kinabukasan, wala talaga akong maramdamang kahit ano, hindi ako makakain o makatulog at lagi akong tulala. Nung nagusap kami ng bf ko about sa nangyari, parehas kami ng nararamdaman, he even asked to have space pero binawi nya din agad kasi nakita nya akong umiyak.

So, please please please pagisipang mabuti kung gusto nyo ba talaga yung gagawin nyo. At kung kaya nyo physically, mentally, emotionally. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin makalimutan yung dinanas ko, at lalo na ng boyfriend ko. Sobrang nadurog ang puso ko nung nakita ko syang ganon

hi sis pa help naman gagawa na kasi ako pahelp plss kailngan kita makausap sis salamat sa update

I just want to share my experience. Hindi ko kasi masabi sa best friend ko kahit alam nyang pregnant na ako at lalo na sa magulang ko dahil hindi ko alam kung anong gagawin ko. Suicidal ako kaya hindi ko alam palagi kung tama yung mga decisions ko sa buhay.

I figured this blog could help kase people here will understand me.

Nalaman kong buntis ako nung delayed ako ng 1 1/2 month, regular naman kasi mens ko pero minsan hindi ako nagkakaron and early next month na. 1 year na kami ng boyfriend ko, pero patago ang relationship namin. Strict kasi parents ko and madaming chismosa sa lugar namin, so to be safe, gabi lang kami nagkakasama ng patago. Comfortable ako sa kanya ng sobra, so nagpabili ako sa boyfriend ko ng pt. And its positive. Natuwa ang boyfriend ko na nagw-worry sakin. Hindi ako makapaniwala so after ng 1 week, nagpabili ulit ako. Still positive. I cried nung nalaman ko, I'm still studying. Med-related pa yung course ko, and makakaepekto talaga to sa future ko.

At dahil hindi ko alam ang gagawin ko, I decided to tell my best friend. Kala nya nagbibiro ako nung una, pero nung nalaman nyang totoo, she asked me kung anong balak namin. At ang sagot ko lang sa kanya, "Hindi ko alam."

So after days of thinking, I decided to have an abortion. Alam ko na masama at illegal yung binaballak ko pero hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko. My boyfriend was okay with it, kung saan daw ako dun sya.

Nagipon kami kasi aware ako na hindi puchu-puchu ang presyo ng abortion pills dito kasi illegal nga. Hanggang sa umabot ng 5 months and cyto kit lang ang na-afford namin. The day na dadating na yung meds, I followed the first instructions given to me, kumain ng madaming breakfast, pero hindi ko nagawa kasi sobrang nago-overthink ako sa gagawin ko. Nung dumating na yung meds, nag-ready na din ako ng napkin, crackers, etc.

4pm na at nakuha na namin yung meds. 5pm, sisimulan na namin ng bf ko yung procedures. Pero nung bubuksan na nya yung gamot na naka orig package talaga, tumingin ako sa kanya. I remembered the days na he tickled my tummy, at tinatawag si baby. Ang saya saya nya, he even said na Shanty daw ang ipapangalan namin. Tapos tinanong ko sya kung okay lang ba sa kanya, he said yes.

So, sinimulan na. The first hour parang wala lang, every hour palala ng palala. Nilagnat na ako ng sobra and sobrang chills. Sumuka pa ako, I was worried baka hindi na tumalab yung gamot, pero pinagpatuloy parin namin.

11pm, hindi ko na talaga kaya kasi ang sakit na pag iniinsert nya yung gamot. Awang awa na sya sakin pero sabi nya hindi pwedeng itigil kase baka ma-infection pa ako. Pero I had enough. Ininom ko na yung pangalawa at huling pangpahilab. May 2 pang natirang cyto pero hindi ko na talaga kaya. So, wala na syang nagawa.

Hours went by, hindi ako matulog, gusto ko na matapos yung pain na nararamdaman ko. Pero he was there to comfort me, nagpuyat sya kasama ako. Nakatulog na ako.

Nagising ako around 4am yata? Nagcr na ako at nabasag na yung panubigan ko. Nagulat ako ng sobra. Umiri ako pero walang lumabas, so natulog ulit ako.

5am, nagising ulit at nag cr, feel kong may lumalabas na sakin. At lumabas na nga si baby. Natulala ako, hindi ko alam gagawin ko. After a moment of realization, kinuha ko si baby at bumalik na sa kwarto. Hindi ko alam gagawin ko, gumagalaw pa sya. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. So, ginupit ko yung cord na kumokonekta samin.

At that point, hindi na sya gumalaw. Wala na si baby. At pakiramdam ko, nawala na rin ako. Wala akong maramdaman. Naglinis ako ng sarili ko at ginising bf ko, he was shocked. Hindi nya matignan si baby nung una, naaawa daw sya, nakokonsensya. It pains me to see him like that.

Pero nagawa pa rin namin ilagay sa box si baby, magandang box naman yun and nilagyan ko ng white na towel para higaan ni baby. Wala akong magawa kundi titigan si baby girl, ang ganda nya. Ka-ilong nya daddy nya, matangos, tapos ang ganda ng lips nya and yung mata malaki, like mine.

I cant believe I did that to an angel. I hope she is in a better place now.

Maya maya, lumabas na yung placenta ko. And the real challenge is after the abortion. Kinabukasan, wala talaga akong maramdamang kahit ano, hindi ako makakain o makatulog at lagi akong tulala. Nung nagusap kami ng bf ko about sa nangyari, parehas kami ng nararamdaman, he even asked to have space pero binawi nya din agad kasi nakita nya akong umiyak.

So, please please please pagisipang mabuti kung gusto nyo ba talaga yung gagawin nyo. At kung kaya nyo physically, mentally, emotionally. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin makalimutan yung dinanas ko, at lalo na ng boyfriend ko. Sobrang nadurog ang puso ko nung nakita ko syang ganon.

hi sis pa help naman po plss updateeee mss jane

hi sis pa help naman po plss updateeee mss jane

Hi, pano ko po ba kayo matutulungan?

days will pass by... and you will feel intense emotions... thats what I'm feeling... trust me it is not even half of the grief of ur bf... we will carry this for the rest of our life.

im hoping for our recovery and forgiveness from our little one, God and to ourselves. Keep on rebuilding ourselves and our relationship to God.

I know sis, it just pains me more. Kumbaga it worsens pa the situation. Hope our little angels and God forgive us. Thank you for replying.

I just want to share my experience. Hindi ko kasi masabi sa best friend ko kahit alam nyang pregnant na ako at lalo na sa magulang ko dahil hindi ko alam kung anong gagawin ko. Suicidal ako kaya hindi ko alam palagi kung tama yung mga decisions ko sa buhay.

I figured this blog could help kase people here will understand me.

Nalaman kong buntis ako nung delayed ako ng 1 1/2 month, regular naman kasi mens ko pero minsan hindi ako nagkakaron and early next month na. 1 year na kami ng boyfriend ko, pero patago ang relationship namin. Strict kasi parents ko and madaming chismosa sa lugar namin, so to be safe, gabi lang kami nagkakasama ng patago. Comfortable ako sa kanya ng sobra, so nagpabili ako sa boyfriend ko ng pt. And its positive. Natuwa ang boyfriend ko na nagw-worry sakin. Hindi ako makapaniwala so after ng 1 week, nagpabili ulit ako. Still positive. I cried nung nalaman ko, I'm still studying. Med-related pa yung course ko, and makakaepekto talaga to sa future ko.

At dahil hindi ko alam ang gagawin ko, I decided to tell my best friend. Kala nya nagbibiro ako nung una, pero nung nalaman nyang totoo, she asked me kung anong balak namin. At ang sagot ko lang sa kanya, "Hindi ko alam."

So after days of thinking, I decided to have an abortion. Alam ko na masama at illegal yung binaballak ko pero hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko. My boyfriend was okay with it, kung saan daw ako dun sya.

Nagipon kami kasi aware ako na hindi puchu-puchu ang presyo ng abortion pills dito kasi illegal nga. Hanggang sa umabot ng 5 months and cyto kit lang ang na-afford namin. The day na dadating na yung meds, I followed the first instructions given to me, kumain ng madaming breakfast, pero hindi ko nagawa kasi sobrang nago-overthink ako sa gagawin ko. Nung dumating na yung meds, nag-ready na din ako ng napkin, crackers, etc.

4pm na at nakuha na namin yung meds. 5pm, sisimulan na namin ng bf ko yung procedures. Pero nung bubuksan na nya yung gamot na naka orig package talaga, tumingin ako sa kanya. I remembered the days na he tickled my tummy, at tinatawag si baby. Ang saya saya nya, he even said na Shanty daw ang ipapangalan namin. Tapos tinanong ko sya kung okay lang ba sa kanya, he said yes.

So, sinimulan na. The first hour parang wala lang, every hour palala ng palala. Nilagnat na ako ng sobra and sobrang chills. Sumuka pa ako, I was worried baka hindi na tumalab yung gamot, pero pinagpatuloy parin namin.

11pm, hindi ko na talaga kaya kasi ang sakit na pag iniinsert nya yung gamot. Awang awa na sya sakin pero sabi nya hindi pwedeng itigil kase baka ma-infection pa ako. Pero I had enough. Ininom ko na yung pangalawa at huling pangpahilab. May 2 pang natirang cyto pero hindi ko na talaga kaya. So, wala na syang nagawa.

Hours went by, hindi ako matulog, gusto ko na matapos yung pain na nararamdaman ko. Pero he was there to comfort me, nagpuyat sya kasama ako. Nakatulog na ako.

Nagising ako around 4am yata? Nagcr na ako at nabasag na yung panubigan ko. Nagulat ako ng sobra. Umiri ako pero walang lumabas, so natulog ulit ako.

5am, nagising ulit at nag cr, feel kong may lumalabas na sakin. At lumabas na nga si baby. Natulala ako, hindi ko alam gagawin ko. After a moment of realization, kinuha ko si baby at bumalik na sa kwarto. Hindi ko alam gagawin ko, gumagalaw pa sya. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. So, ginupit ko yung cord na kumokonekta samin.

At that point, hindi na sya gumalaw. Wala na si baby. At pakiramdam ko, nawala na rin ako. Wala akong maramdaman. Naglinis ako ng sarili ko at ginising bf ko, he was shocked. Hindi nya matignan si baby nung una, naaawa daw sya, nakokonsensya. It pains me to see him like that.

Pero nagawa pa rin namin ilagay sa box si baby, magandang box naman yun and nilagyan ko ng white na towel para higaan ni baby. Wala akong magawa kundi titigan si baby girl, ang ganda nya. Ka-ilong nya daddy nya, matangos, tapos ang ganda ng lips nya and yung mata malaki, like mine.

I cant believe I did that to an angel. I hope she is in a better place now.

Maya maya, lumabas na yung placenta ko. And the real challenge is after the abortion. Kinabukasan, wala talaga akong maramdamang kahit ano, hindi ako makakain o makatulog at lagi akong tulala. Nung nagusap kami ng bf ko about sa nangyari, parehas kami ng nararamdaman, he even asked to have space pero binawi nya din agad kasi nakita nya akong umiyak.

So, please please please pagisipang mabuti kung gusto nyo ba talaga yung gagawin nyo. At kung kaya nyo physically, mentally, emotionally. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin makalimutan yung dinanas ko, at lalo na ng boyfriend ko. Sobrang nadurog ang puso ko nung nakita ko syang ganon.

Ate... Yung kapit po ba ng bata sa inyo ay malakas? Natatakot po kasi akong di maging successful kapag cyto lang ang binili ko. Di ko kasi afford ang mife e. I think going 3months or 2 months na po ako. Please, sana matulungan niyo ako

Ate... Yung kapit po ba ng bata sa inyo ay malakas? Natatakot po kasi akong di maging successful kapag cyto lang ang binili ko. Di ko kasi afford ang mife e. I think going 3months or 2 months na po ako. Please, sana matulungan niyo ako

Hi, kung legit naman po yung cyto na nabili nyo, i think magiging successful naman po. Lalo na 2-3 months palang po baby nyo.

5months preggy kana po? And cyto kit po yung ginamit mo? Please help 😞

Baka naman matulungan moko panu gawin yung procedure cyto lang din gamit namin. Paturo nman step by step. Salmat

I just want to share my experience. Hindi ko kasi masabi sa best friend ko kahit alam nyang pregnant na ako at lalo na sa magulang ko dahil hindi ko alam kung anong gagawin ko. Suicidal ako kaya hindi ko alam palagi kung tama yung mga decisions ko sa buhay.

I figured this blog could help kase people here will understand me.

Nalaman kong buntis ako nung delayed ako ng 1 1/2 month, regular naman kasi mens ko pero minsan hindi ako nagkakaron and early next month na. 1 year na kami ng boyfriend ko, pero patago ang relationship namin. Strict kasi parents ko and madaming chismosa sa lugar namin, so to be safe, gabi lang kami nagkakasama ng patago. Comfortable ako sa kanya ng sobra, so nagpabili ako sa boyfriend ko ng pt. And its positive. Natuwa ang boyfriend ko na nagw-worry sakin. Hindi ako makapaniwala so after ng 1 week, nagpabili ulit ako. Still positive. I cried nung nalaman ko, I'm still studying. Med-related pa yung course ko, and makakaepekto talaga to sa future ko.

At dahil hindi ko alam ang gagawin ko, I decided to tell my best friend. Kala nya nagbibiro ako nung una, pero nung nalaman nyang totoo, she asked me kung anong balak namin. At ang sagot ko lang sa kanya, "Hindi ko alam."

So after days of thinking, I decided to have an abortion. Alam ko na masama at illegal yung binaballak ko pero hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko. My boyfriend was okay with it, kung saan daw ako dun sya.

Nagipon kami kasi aware ako na hindi puchu-puchu ang presyo ng abortion pills dito kasi illegal nga. Hanggang sa umabot ng 5 months and cyto kit lang ang na-afford namin. The day na dadating na yung meds, I followed the first instructions given to me, kumain ng madaming breakfast, pero hindi ko nagawa kasi sobrang nago-overthink ako sa gagawin ko. Nung dumating na yung meds, nag-ready na din ako ng napkin, crackers, etc.

4pm na at nakuha na namin yung meds. 5pm, sisimulan na namin ng bf ko yung procedures. Pero nung bubuksan na nya yung gamot na naka orig package talaga, tumingin ako sa kanya. I remembered the days na he tickled my tummy, at tinatawag si baby. Ang saya saya nya, he even said na Shanty daw ang ipapangalan namin. Tapos tinanong ko sya kung okay lang ba sa kanya, he said yes.

So, sinimulan na. The first hour parang wala lang, every hour palala ng palala. Nilagnat na ako ng sobra and sobrang chills. Sumuka pa ako, I was worried baka hindi na tumalab yung gamot, pero pinagpatuloy parin namin.

11pm, hindi ko na talaga kaya kasi ang sakit na pag iniinsert nya yung gamot. Awang awa na sya sakin pero sabi nya hindi pwedeng itigil kase baka ma-infection pa ako. Pero I had enough. Ininom ko na yung pangalawa at huling pangpahilab. May 2 pang natirang cyto pero hindi ko na talaga kaya. So, wala na syang nagawa.

Hours went by, hindi ako matulog, gusto ko na matapos yung pain na nararamdaman ko. Pero he was there to comfort me, nagpuyat sya kasama ako. Nakatulog na ako.

Nagising ako around 4am yata? Nagcr na ako at nabasag na yung panubigan ko. Nagulat ako ng sobra. Umiri ako pero walang lumabas, so natulog ulit ako.

5am, nagising ulit at nag cr, feel kong may lumalabas na sakin. At lumabas na nga si baby. Natulala ako, hindi ko alam gagawin ko. After a moment of realization, kinuha ko si baby at bumalik na sa kwarto. Hindi ko alam gagawin ko, gumagalaw pa sya. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. So, ginupit ko yung cord na kumokonekta samin.

At that point, hindi na sya gumalaw. Wala na si baby. At pakiramdam ko, nawala na rin ako. Wala akong maramdaman. Naglinis ako ng sarili ko at ginising bf ko, he was shocked. Hindi nya matignan si baby nung una, naaawa daw sya, nakokonsensya. It pains me to see him like that.

Pero nagawa pa rin namin ilagay sa box si baby, magandang box naman yun and nilagyan ko ng white na towel para higaan ni baby. Wala akong magawa kundi titigan si baby girl, ang ganda nya. Ka-ilong nya daddy nya, matangos, tapos ang ganda ng lips nya and yung mata malaki, like mine.

I cant believe I did that to an angel. I hope she is in a better place now.

Maya maya, lumabas na yung placenta ko. And the real challenge is after the abortion. Kinabukasan, wala talaga akong maramdamang kahit ano, hindi ako makakain o makatulog at lagi akong tulala. Nung nagusap kami ng bf ko about sa nangyari, parehas kami ng nararamdaman, he even asked to have space pero binawi nya din agad kasi nakita nya akong umiyak.

So, please please please pagisipang mabuti kung gusto nyo ba talaga yung gagawin nyo. At kung kaya nyo physically, mentally, emotionally. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin makalimutan yung dinanas ko, at lalo na ng boyfriend ko. Sobrang nadurog ang puso ko nung nakita ko syang ganon.

Hi ate jane 😅 14 weeks and 3 days na pala akong pregnant. Nagpaultrasound ako nung friday. Nakita ko yung baby. Buo na siya. Nakakatuwa na nakakainis na nakakaiyak. Yung boyfriend ko he's okay with it kasi kung ito daw yung gusto ko dun din siya. Nag-decide po akong mife na lang ang kukunin. Sa October last week ko po gagawin para sembreak namin. That time nasa 18 weeks na siya. I just want to share it kasi ang hirap hirap pong itago sa sarili. Ang hirap pong sarilihin. Ramdam ko kasi ayaw nung bf ko pero dahil sa di pa ako ready payag na rin siya. It hurts.

san po kayo nakabili ng cyto please pahelp nmn po need na need ko na po talaga asap willing to buy nmn po salamat sa sasagot

Kaninong seller po kayo bumili? Salamat.

Hi ate jane 😅 14 weeks and 3 days na pala akong pregnant. Nagpaultrasound ako nung friday. Nakita ko yung baby. Buo na siya. Nakakatuwa na nakakainis na nakakaiyak. Yung boyfriend ko he's okay with it kasi kung ito daw yung gusto ko dun din siya. Nag-decide po akong mife na lang ang kukunin. Sa October last week ko po gagawin para sembreak namin. That time nasa 18 weeks na siya. I just want to share it kasi ang hirap hirap pong itago sa sarili. Ang hirap pong sarilihin. Ramdam ko kasi ayaw nung bf ko pero dahil sa di pa ako ready payag na rin siya. It hurts.

Hi sis Paulemony, pareho tayo ng case. 9 wks na yung akin, hndi pa ko nakakabili ng kit pero nag babalak na ko this wk tapos oct nxt wk din gagamitin ko na dahil sembreak na namin. Mas okay kung walang pasok mo sya ggawin para nasa bahay ka lang makakapagpahinga ka. Nakabili ka na ba ng meds? Anong meds nabili mo kay ms Ella? Sana magkausap tayo kasi 1st time ko lang din gagawin to and sobrang natatakot ako at kinakabahan sa mga pwedeng mangyari. Alam ko hindi magiging biro to dahil bitbit mo na yung alaala na to hanggang dulo. Sa makapagusap tayo para sana sabay tayong mag try, kahit papaano magkatulungan tayo. Thank you and mag iingat ka palagi..

Kanino po kyo nakabili ng cyto kit for 5 months? How much

Hello mga sis, bukas din ako mag start ng med, nag fasting ba kayo? Tinext ko pa c ms.ella Sana mag gabayan nya ako Kasi sulo Lang ako gagawa ng procedure..Sino pwdi kausap dito..

Hi sis Paulemony, pareho tayo ng case. 9 wks na yung akin, hndi pa ko nakakabili ng kit pero nag babalak na ko this wk tapos oct nxt wk din gagamitin ko na dahil sembreak na namin. Mas okay kung walang pasok mo sya ggawin para nasa bahay ka lang makakapagpahinga ka. Nakabili ka na ba ng meds? Anong meds nabili mo kay ms Ella? Sana magkausap tayo kasi 1st time ko lang din gagawin to and sobrang natatakot ako at kinakabahan sa mga pwedeng mangyari. Alam ko hindi magiging biro to dahil bitbit mo na yung alaala na to hanggang dulo. Sa makapagusap tayo para sana sabay tayong mag try, kahit papaano magkatulungan tayo. Thank you and mag iingat ka palagi..

Hi po. I'm glad na napansin niyo ako. Wala po talaga kasi akong budget, so october last week pa ko makakabili. Sana... Para din sembreak na namin. Nakakatakot kasi malaki na yung baby nun e. Nagiimagine ako kung pano ko siya ilalabas. Anyway, sure po. Magusap tayo. Mageexchange ba tayo ng number? Or here na lang? Mas maganda kung in contact tayo.

Hi po. Normal lang po ba na masakot puson after manganak. Nailabas ko naman lahat at walang na putol

Hi Jane,ang cyto mo ba lahat in insert mo un? Ang ininum mo Lang panpahilab? Help nman di ko gets masyado eh, Kaka order ko Lang Kay s.ella.

Hey! Same situation, sad lang hindi bf ko ang nakabuntis sakin i was a rape victim 5 months ago and didn’t expect na may mabubuo, i’m hust a student turning 18 palang. And i’m the only girl sa family kaya wasn’t expect for it. Wala din akong naramdaman na mga pagbubuntis noong unang weeks months palang. So nalaman ko siya nitong sept lang when i used pt ireg din kasi ako so yun. Back then na wala kong alam lagi akong inom ng inom ng softdrinks, kain ng kain ng junkfoods di ko pa alam na buntis ako nun, i also tried to drink alcohol once nung nag celebrate kami ng mga friends ko nung april, then siguro i enjoyed my life kaya wala akong nararamdaman na pagbubuntis, meron pa nun is sobrang payat ko underweight ako at may sakit akong asthma. months passes by ganun parin hindi naman gaano kalakihan tiyan ko, at first akala ko kaya wala akong mens ng ganun katagal dahil baka meron akong ovarian cyst. so sabi ni mama check up pero natatakot nga ako baka malaman na hindi lang to cyst or baka buntis na nga ako pero di ko talaga kasi alam kasi nga that was just a rape.. hindi ko expected at ayoko so nung nalaman ko na na buntis ako, i used cyto and i was 5 months nagsinungaling pa ko sa bf ko na sakaniya yung pinagbubuntis ko to help me lang na ilaglag to, usapan nila nung seller 6 hrs after nung procedure lalabas na yung baby pero nagulat ako 1hr and 40 mins lang bigla kong sinabi na natatae na ko nung sa cr dun ko na nailabas lahat ng magisa ako imagine payat ako nun at may asthmas pinapasok ko bf ko sa cr para lang matulungan ako nagulat siya at first hindi daw kaniya and then dun ko na inamin he said sorry to the baby and i said din sorry to my baby sabi pa nga ng bf ko baka hindi makapit si baby kasi sabi daw sakanila nung seller yung ininum ko ay pang 1-3 months lang pero bakit daw nakayanan ko pang ilabas then ayun sunod na lumabas yung placenta ko today monday its my 1 weeks after the procedure and puro dugo dugo at sakit ng tiyan nalang nararamdaman ko nilagnat naman ako after nabinat daw ako kasi ginawa namin yun sa manila pa and i way long pa from rizal umuwi pa ko nun right after talaga at nakayanan kong pumasok ng isang araw pero now sabi sakin ng tchrs need ki ng med cert na papatunay na okay na ko. Natatakot lang ako kasi baka malaman na nagpaabort ako hays

Hello pwede po b humingi ng tulong? Salamat po.

Hi po. I'm glad na napansin niyo ako. Wala po talaga kasi akong budget, so october last week pa ko makakabili. Sana... Para din sembreak na namin. Nakakatakot kasi malaki na yung baby nun e. Nagiimagine ako kung pano ko siya ilalabas. Anyway, sure po. Magusap tayo. Mageexchange ba tayo ng number? Or here na lang? Mas maganda kung in contact tayo.

Gusto ko sana in contact tayo para mabawasan yung takot nating dalawa..

Hello po, ako din po pls saan po kayo nakabili? Pahelp po parang awa na po huhuhu

Hello po! Ano po ba yung mga kailangan ilabas o makita ko once na nag-undergo ako ng abortion? This day is my 16th weeks and 2 days po. Balak ko gawin yung procedure sa October last week. My 18th week or 19th.