Hi, ladies (and some gentlemen)! Share ko lang 'yung experience ko since tapos na ako sa procedure. I hope this can be a guide to scared, nervous and anxious first-timers like me. So... here goes my slightly long story. Hope you read until the end.
August 21, 2017 ako nagpa-ultrasound. Pero before my ultrasound, nag-try na 'ko mag-PT (1 negative, 1 faint positive, 1 invalid).
LMP: 7 weeks
AOG: 5 weeks
No'ng nalaman ko na positive ngang buntis ako from the ultrasound, ang unang-unang pumasok sa isip ko is i-continue 'yung pregnancy. Pero sobrang daming complications na mangyayari if ever. Nakalagay 'yon sa previous blog post ko. So after nung check up sa OB, I talked to my boyfriend, who was with me that time as well. Nag-discuss kami about it and decided it would be better na i-abort si baby.
August 25, 2017 - I sent my payment kay Ms. Ella (eLLa_22) thru BDO. Noong una dapat Cyto lang ang bibilhin namin since mas mura pero for the past days after nung ultrasound, masigasig na pagri-research 'yung ginawa ko to decide and ended up choosing Mife kit instead (to any curious souls out there, I recommend the Mife kit over Cyto since mas mataas ang success rate ng Mife).
August 28, 2017 - Dumating 'yung item sa bahay. Katakot-takot na paliwanagan pa kasi nakita ni Mama 'yung package (not the meds).
Eto na 'yung mahirap na part: dahil masyadong demanding 'yung trabaho ko, hindi ako makahanap ng tamang time para gawin 'yung procedure. Isa pa, hindi ako pinapayagan ng Mama ko na mag-overnight pero hindi ko rin pwedeng sa bahay gawin kasi mahuhuli niya ako.
September 2, 2017 (Saturday) - First day ng procedure ko. Like many others, wala masyadong epekto 'yung first day. Except gutom na gutom at uhaw na uhaw ako. But it ended well naman. I barely slept though kasi kinakabahan ako for Day 2.
September 3, 2017 (Sunday)- Second day ng procedure.
Originally, ang plan is to push through sa instructions ni Ms. Ella, since sa kanya kami bumili ng meds nga. Pero dahil nagkaroon ng last minutes mishaps, I needed to find a better procedure na hindi kakain nang masyadong maraming oras. Nag-search ako sa internet habang on the way sa meeting place namin ni boyf. Nakakita naman ako ng alternative (which is sublingual procedure). Hindi siya kakain nang maraming oras at mas madali 'yung procedure (hindi 'yung after effects). Nag-away pa kami ng boyfriend ko kasi hindi siya sang-ayon sa'kin kasi baka delikado daw, baka ma-overdose daw ako, baka risky daw sa katawan ko. In-explain ko 'yung side ko and in the end sumang-ayon na rin siya. Wala rin naman kaming ibang choice, and napagdesisyunan na rin naming sakali mang mag-fail kami, we can just try the procedure again (kung possible man 'yun, I'm not sure).
So eto na.
First dose - Okay-okay pa ako. Mild cramps lang and medyo masakit 'yung ilalim ng dila ko. Pero other than that, wala pa naman akong nararamdamang kakaiba sa katawan ko. Nakikipagtawanan pa 'ko sa boyfriend ko habang nakahiga.
Second dose - Ito na 'yung matindi. Parang inaalon 'yung puson ko. Sasakit, mawawala, tapos sasakit ulit. 'Yung sakit nagre-range from mild to extreme. Kung no'ng una nakakatawa pa 'ko, nung lumala 'yung sakit, hindi ko na magawang ngumiti man lang. Lukot na 'yung mukha ko sa sakit (mababa po pain tolerance ko).
After nung second dose, nahiga lang ako sa kama. Hinihintay ko 'yung epekto nung gamot sa katawan ko. Mag-iisang oras na kasi from my second dose, wala pang epekto maliban sa cramps kaya kinabahan na ako na baka nag-fail 'yung procedure. Pero nagdasal lang ako kay Lord na sana matapos na lahat, sana maging successful kasi hindi ko alam kung kaya ko pang umulit.
After almost an hour (or lagpas na yata?), naramdaman kong parang may nag-overflow na liquid sa V ko. Nagmadali agad ako sa banyo and true enough, nakita ko na nag-flow from my V 'yung blood. Ang daming dugo. First time ko makita na may lumabas sa'king gano'n karaming dugo (minimal lang ako mag-menstruation).
Puro dugo lang 'yung lumalabas kaya nag-worry na naman ako na baka failed kami. Pero all the while, ina-assure ako ni boyfriend not to worry. Na matagal talaga waiting time.
And then nung nawawalan na ako ng pag-asa, 20 minutes na lang din natitira sa check-in namin (nag-4 hours lang kami ng check-in since hindi kami sure kung gaano katagal kami ni boyf sa hotel), bigla kong naramdaman na may lumabas sa'king malaking something. Parang poop pero sa V ko lumabas. Nung tiningnan namin, kulay white siya na pabilog. Hindi siya ganon kalaki. Siguro kasing size lang ng medium-sized marshmallow. Pero to make sure, hinahanap pa ni boyf kung nasaan si baby and thankfully, nahanap namin siya bago siya malubog sa puddle of blood.
Sigh of relief kasi successful kami sa procedure pero at the same time, malungkot kami kasi first baby sana namin pero we have to let it go because of our circumstances. Sorry kay baby kasi ninakawan namin siya ng chance na mabuhay sa mundo. Pero my boyfriend and I are sure naman na our baby's in Heaven now, which is a far better place than Earth. Pampalubag-loob sa lungkot.
This was not, and never will be, an easy decision to make. Hindi rin madali ang buong proseso. I was thankful enough na nandoon 'yung boyfriend ko for me throughout the whole procedure. He became my strength, and of course, prayer. Unceasing prayer.
Sa mga mag-a-undergo pa lang ng procedure (mag-isa man o may kasama), stay strong. Laban lang! At 'wag kalimutang magdasal. 'Yan ang numero uno nating pagkukuhanan ng lakas.
---
To anyone who plans to undergo medical abortion and looking for legit medicines, here's Ms. Ella (eLLa_22)'s number: +639152858517. Legit seller siya and mapagkakatiwalaan na hindi ka i-scam.
Thank you, Ms. Ella, for accommodating me!