Jump to content


- - - - -

I miss you baby


4 replies to this topic

#1 Guest_Pot_*

Guest_Pot_*
  • Guests

Posted 13 October 2019 - 08:07 PM

1yr na nakalipas simula nung gawin ko yung pinakamabigat na desisyon sa tanang buhay ko..

Gusto ko din ishare yung experience ko nung gawin ko yun. mahirap, oo sobrang hirap sobrang sakit.

4months na ko hindi nagkakaperiod, wla ako idea na buntis na pla ako nun ksi wla nman ako ibang nararamdaman and then i decided na pacheck up na.. hindi ko sinabi sa bf ko na nagpacheck up ako dhl alam ko hnd sya handa sa magiging result. so ayun na nga positive.. at ayun na nga nagulat sya.. ako nmn hnd ko alam mararamdaman ko natakot ako pero masaya ako sa loob loob ko my baby pla ako sa tiyan ko..

hindi pa handa bf ko dhl gusto muna nya gumraduate bgo bumuo ng pamilya.. my pinagdadaanan dn ako sa family ko ayokong madamay ung bata sa puro sama ng loob ung nararamdaman ng magulang ko kaya nabuo dn sa loob ko ung kalooban ng bf ko.. nahanap ko ung site nato. at bumili kmi ng gamot..

20weeks na tiyan ko at cyto kit lang afford nmin.. so ayun na nga. ung gabing yon d ko na alam mararamdaman ko.. gsto kong wag nalang ituloy pero naiisip ko mararanasan nya ung pagsisi dahil samin.. ayoko masaktan sya. ayokong may maramdaman syang lungkot dhl d kmi handa sknya.. at ayun na nga naumpisahan na nmin.. ung first gamot ok pa sa pangatlo nako nilagnat at nasuka. natakot nrn bf ko sa nangyayari sakin naisip pa nyang wag nalang ituloy.. hanggang sa natapos na ung pagtake ng gamot. kinabukasan d ko alam mararamdaman ko paikot ikot ako sa bahay wla pa kmi kasama nung umaga. nagjajogging ako kaht malalata nako sa gutom. nagbuhat ako ng balde baldeng timba ung bf ko nakatulog na dhl magdamag ako binantayan..hanggang sa sumasakit na tyan ko d nko mapakali. pabalik balik akong cr. kinakausap ko baby ko na wag ako pahirapan.. at dumating na mga ksama nmin sa bahay.. ayun na nagtagal nko sa cr pra akong matatae na ewan.. pumutok na panubigan ko at umiri ako ayun na lumabas na baby ko. kamukha ng tatay nya. pinaliguan ko sya.. saka ko dinala sa kwarto hnd pa lumabas placenta ko nung oras na yun kaya tinxt ko si mam ella pra magtanong kung pwede muna icut ung umbilical cord pwede nmn daw.. latang lata nko wla nkong lakas malamig narn buong katawan ko habang hnhntay ko lumabas placenta titig na titig ako sa anak ko. nagsisisi ako..humihingi akong tawad sknya nangako ako na sa susunod na darating sya mamahalin ko sya ng buo.. nilibing nmin sya dun sa lote sumama ako kht wala nko lakas.. kinagabihan lumabas narn ung placenta..

so ayun tuloy ang buhay.. wlang araw na hnd ko naiisp ang baby ko.. araw araw masakit kht isang taon na lumipas sariwa prn skn ung nagawa kong yon.. araw araw ako nagsisisi sa nagawa ko. sya lahat sumalo ng sakripisyo nmin ng tatay nya..kaya sa mga gagawa plang ng disisyon pakaisipn nyong mabuti kung pwedeng wag na gawin wag nyu na ituloy..

simula dn nung nagawa ko yun lagi masakit ung balakang ko at likod ko bawat trabaho ko pg nahiga nko nahihirapan nko bumangon..normal ba na side effect yon?

#2 admin

admin

    Administrator

  • Administrators
  • 574 posts

Posted 13 October 2019 - 11:38 PM

1yr na nakalipas simula nung gawin ko yung pinakamabigat na desisyon sa tanang buhay ko..

Gusto ko din ishare yung experience ko nung gawin ko yun. mahirap, oo sobrang hirap sobrang sakit.

4months na ko hindi nagkakaperiod, wla ako idea na buntis na pla ako nun ksi wla nman ako ibang nararamdaman and then i decided na pacheck up na.. hindi ko sinabi sa bf ko na nagpacheck up ako dhl alam ko hnd sya handa sa magiging result. so ayun na nga positive.. at ayun na nga nagulat sya.. ako nmn hnd ko alam mararamdaman ko natakot ako pero masaya ako sa loob loob ko my baby pla ako sa tiyan ko..

hindi pa handa bf ko dhl gusto muna nya gumraduate bgo bumuo ng pamilya.. my pinagdadaanan dn ako sa family ko ayokong madamay ung bata sa puro sama ng loob ung nararamdaman ng magulang ko kaya nabuo dn sa loob ko ung kalooban ng bf ko.. nahanap ko ung site nato. at bumili kmi ng gamot..

20weeks na tiyan ko at cyto kit lang afford nmin.. so ayun na nga. ung gabing yon d ko na alam mararamdaman ko.. gsto kong wag nalang ituloy pero naiisip ko mararanasan nya ung pagsisi dahil samin.. ayoko masaktan sya. ayokong may maramdaman syang lungkot dhl d kmi handa sknya.. at ayun na nga naumpisahan na nmin.. ung first gamot ok pa sa pangatlo nako nilagnat at nasuka. natakot nrn bf ko sa nangyayari sakin naisip pa nyang wag nalang ituloy.. hanggang sa natapos na ung pagtake ng gamot. kinabukasan d ko alam mararamdaman ko paikot ikot ako sa bahay wla pa kmi kasama nung umaga. nagjajogging ako kaht malalata nako sa gutom. nagbuhat ako ng balde baldeng timba ung bf ko nakatulog na dhl magdamag ako binantayan..hanggang sa sumasakit na tyan ko d nko mapakali. pabalik balik akong cr. kinakausap ko baby ko na wag ako pahirapan.. at dumating na mga ksama nmin sa bahay.. ayun na nagtagal nko sa cr pra akong matatae na ewan.. pumutok na panubigan ko at umiri ako ayun na lumabas na baby ko. kamukha ng tatay nya. pinaliguan ko sya.. saka ko dinala sa kwarto hnd pa lumabas placenta ko nung oras na yun kaya tinxt ko si mam ella pra magtanong kung pwede muna icut ung umbilical cord pwede nmn daw.. latang lata nko wla nkong lakas malamig narn buong katawan ko habang hnhntay ko lumabas placenta titig na titig ako sa anak ko. nagsisisi ako..humihingi akong tawad sknya nangako ako na sa susunod na darating sya mamahalin ko sya ng buo.. nilibing nmin sya dun sa lote sumama ako kht wala nko lakas.. kinagabihan lumabas narn ung placenta..

so ayun tuloy ang buhay.. wlang araw na hnd ko naiisp ang baby ko.. araw araw masakit kht isang taon na lumipas sariwa prn skn ung nagawa kong yon.. araw araw ako nagsisisi sa nagawa ko. sya lahat sumalo ng sakripisyo nmin ng tatay nya..kaya sa mga gagawa plang ng disisyon pakaisipn nyong mabuti kung pwedeng wag na gawin wag nyu na ituloy..

simula dn nung nagawa ko yun lagi masakit ung balakang ko at likod ko bawat trabaho ko pg nahiga nko nahihirapan nko bumangon..normal ba na side effect yon?

Have yourself checked. If there is no bleeding it is probably not because of what you did.

Admin

#3 Guest_Pot_*

Guest_Pot_*
  • Guests

Posted 14 October 2019 - 07:10 AM

1 yr na nakalipas simula nung gawin ko yon. tuwing magttrabaho ako sa gawaing bahay lgi masakit likod ko. nagsearch ako tungkol don side effect dw un sa mga nagaabort..

#4 Guest_Swchx_*

Guest_Swchx_*
  • Guests

Posted 12 November 2019 - 01:13 AM

I feel your pain. Ako it’s been 1 year and 3 mos since that day na ginawa ko yung desisyon na yun. Namiss ko bigla gawa ng mga videos na napapanuod ko sa fb tungkol sa babies. I went to this site trying to look for something to ease the pain. Nabasa ko tong post mo at lalo akong naiyak kasi ito rin pinagdadaanan ko ngayon. Ang sakit. Ang trauma. Lahat. 2mos ako nun. Nung inire ko, hindi ko na tinignan. Di ko kayang tignan. Masakit. Napaka sakit. Maayos namin pinlano future namin tapos nagkaganun. Masakit. Mapapaisip ka talaga. Pero at the end of the day, you have to make the wise decision. The best ang deserve nya, all the best. Hindi ko maiibigay yun that time last year. Wala ako sa position para maibigay yun. Sana sa susunod na makabuo handa na ako. Handa na kami. At di na mauulit ang ganito. Napaka sakit.

#5 Guest_Green_*

Guest_Green_*
  • Guests

Posted 19 December 2019 - 09:02 AM

Day 7 since i terminated my pregnancy. 13weeks si baby. Ibang level yung emotional pain. Nagsisisi ako sa decision ko. Guilt is killing big time. Ang sakit d ko ma explain sa partner ko. And they will never understand my pain. What hurts me more is yung 2 yrs old baby ko. Lagi nya tinuturo yung place kung saan ko tinabi for the meantime si baby.. (i kept him in our room for a few days kasi hindi ko pa kaya na i let go sya. Yes, tinignan ko pa sya at kinakausap.) my 2 yrs old son said "Ma, bibi oh" dun sa place kung nasan si baby. Pero that time na tinuro ng kid ko ay wala na sya dun.. I cried. Because wala idea yung 2 yrs old ko sa nangyari and for the longest time namin nakatira sa bahay na to ngayon lang sya may nakita. I know na mag i istay si baby sa tabi namin as our angel kahit napaka sama ng ginawa ko sakanya. And now, i cant help but to question myself kung mabuti ba akong ina. Im praying for God and my son's forgiveness. I pray that i can heal myself from this pain. Hinding hindi ko makakalimutan to.. Sobra



Reply to this topic



  

0 user(s) are reading this topic

0 members, 0 guests, 0 anonymous users