Hello, I think kailangan ko lang ishare to kasi sobrang nalulungkot ako sa desisyon ko.
I have one baby girl na 3 years old na. Pero last year January, narape ako at nabuntis ng boss ko. Tumakas sya ng bansa kasi foreigner. Tinanggap ng family ko yung baby dahil very religous kami and they know hindi ko ginusto lahat ng nangyari. Kahit tanggap ng lahat, napagtatalunan namin ng partner ko noon dahil alam ko na frustrated sya. Sobrang nasasaktan ako kasi kahit alam ko yung totoo, nasisisi ko pa din sarili ko. Na nabaling ko na din sa bata at sobrang depressed ako kasi bunga sya ng kasamaang ginawa ng isang tao.
I decided to end it kahit first month pa lang nya. Sobrang takot ako pero umorder ako dito kay Miss Ella. Mife ang kinuha ko before at sinunod ko lahat ng instructions. Walang nakakaalam kasi alam ko na masama yung ginagawa ko. Sobrang nagcramps ako sa umaga noon at sobrang dinugo ako. Nakita ko lang na may blood clots sa pads. Nagbleed ako for 2 weeks. Habang dinudugo pa ko noon, nalaman ng mommy ko na may blood and inassume nila na nalaglagan ako. Sobrang nalungkot sila para sakin pero sonabing "blessing na din siguro ito". Pero sobrang di ko alam kung magiging masaya na ba ko pagkatapos ng pagsisinungaling ko. After noon, I told myself I will never do it again. Kasi sobrang sakit nya at nakakakonsensya.
Ngayon, nabuntis na ko ulit. Pero sa partner ko na this time. Nabuntis ako pero ayoko talaga, and sinadya nya kasi gusto daw nya na maayos kami ulit and tingin nya eto yung sagot. Pero di nya alam na umorder ako ulit kay Miss Ella. Nung dumating yung package sa amin, nasa CR ako noon at yung partner ko ang nagreceive ng LBC package. Binuksan na din nya kasi nakita nya na para sa akin and di naman kami nagtatago ng secrets. Pagkakita nya. Sabi ko lang sa kanya na umorder ako sa online shop kasi gusto ko itry. Inorder ko pa ito noong 1 month pa lang yung tiyan ko...
Noong 3 months pregnant na ako, sabi ko sa partner ko na tingin ko may problema ako, parang hinahanda ko na sya na mawawala yung baby dahil magpapanggap na naman ako na malalaglagan. Pero sobrang nakokonsensya ako. Kasi sobrang inalagaan ako ng partner ko at kinausap nya pa yung tiyan ko na wag ako saktan masyado... Naiiyak ako kasi pakiramdam ko talaga ang sama ko.
Ngayon 5 months na kong pregnant. Lagi ko nararamdaman na gumagalaw sya. Pero wala pa din samin ang nakakaalam, kami lang ng partner ko. Hindi ko magawa, pero alam ko na hindi ako handa. Sa ngayon, nililitis din ang kaso ng nangrape sakin last year. Ang daming nangyayari sa buhay ko na hindi ako prepared sa baby. Natatakot ako. Hindi ko alam kung saan o kanino pero malinaw sa isip ko na ayaw kong ituloy. Siguro dahil sa napagdaanan kong trauma, hindi ako masaya sa pagbubuntis nato. Pakiramdam ko, nag-iisa ako...
Meron din ba sa inyong nagdadalawang-isip? Anong gagawin nyo... Lumalaki na din ang tiyan ko...
5 months preggy, not my first time to do this...
Started by
Guest_ConfusedMum_*
, May 14 2019 09:59 PM
Rape 5 months pregnant 1 month pregnant
6 replies to this topic
#2
Strong_Bella
-
- Members
-
- 9 posts
Newbie
Posted 15 May 2019 - 02:44 PM
Hello, I think kailangan ko lang ishare to kasi sobrang nalulungkot ako sa desisyon ko.
I have one baby girl na 3 years old na. Pero last year January, narape ako at nabuntis ng boss ko. Tumakas sya ng bansa kasi foreigner. Tinanggap ng family ko yung baby dahil very religous kami and they know hindi ko ginusto lahat ng nangyari. Kahit tanggap ng lahat, napagtatalunan namin ng partner ko noon dahil alam ko na frustrated sya. Sobrang nasasaktan ako kasi kahit alam ko yung totoo, nasisisi ko pa din sarili ko. Na nabaling ko na din sa bata at sobrang depressed ako kasi bunga sya ng kasamaang ginawa ng isang tao.
I decided to end it kahit first month pa lang nya. Sobrang takot ako pero umorder ako dito kay Miss Ella. Mife ang kinuha ko before at sinunod ko lahat ng instructions. Walang nakakaalam kasi alam ko na masama yung ginagawa ko. Sobrang nagcramps ako sa umaga noon at sobrang dinugo ako. Nakita ko lang na may blood clots sa pads. Nagbleed ako for 2 weeks. Habang dinudugo pa ko noon, nalaman ng mommy ko na may blood and inassume nila na nalaglagan ako. Sobrang nalungkot sila para sakin pero sonabing "blessing na din siguro ito". Pero sobrang di ko alam kung magiging masaya na ba ko pagkatapos ng pagsisinungaling ko. After noon, I told myself I will never do it again. Kasi sobrang sakit nya at nakakakonsensya.
Ngayon, nabuntis na ko ulit. Pero sa partner ko na this time. Nabuntis ako pero ayoko talaga, and sinadya nya kasi gusto daw nya na maayos kami ulit and tingin nya eto yung sagot. Pero di nya alam na umorder ako ulit kay Miss Ella. Nung dumating yung package sa amin, nasa CR ako noon at yung partner ko ang nagreceive ng LBC package. Binuksan na din nya kasi nakita nya na para sa akin and di naman kami nagtatago ng secrets. Pagkakita nya. Sabi ko lang sa kanya na umorder ako sa online shop kasi gusto ko itry. Inorder ko pa ito noong 1 month pa lang yung tiyan ko...
Noong 3 months pregnant na ako, sabi ko sa partner ko na tingin ko may problema ako, parang hinahanda ko na sya na mawawala yung baby dahil magpapanggap na naman ako na malalaglagan. Pero sobrang nakokonsensya ako. Kasi sobrang inalagaan ako ng partner ko at kinausap nya pa yung tiyan ko na wag ako saktan masyado... Naiiyak ako kasi pakiramdam ko talaga ang sama ko.
Ngayon 5 months na kong pregnant. Lagi ko nararamdaman na gumagalaw sya. Pero wala pa din samin ang nakakaalam, kami lang ng partner ko. Hindi ko magawa, pero alam ko na hindi ako handa. Sa ngayon, nililitis din ang kaso ng nangrape sakin last year. Ang daming nangyayari sa buhay ko na hindi ako prepared sa baby. Natatakot ako. Hindi ko alam kung saan o kanino pero malinaw sa isip ko na ayaw kong ituloy. Siguro dahil sa napagdaanan kong trauma, hindi ako masaya sa pagbubuntis nato. Pakiramdam ko, nag-iisa ako...
Meron din ba sa inyong nagdadalawang-isip? Anong gagawin nyo... Lumalaki na din ang tiyan ko...
Done na ko sa procedure ko and nagsisisi ako. Kahit na ayoko talaga yung pagbubuntis ko. Akala ko nun less than 2 months ako pero nagulat ako nung lumabas sya ng buo na. Pagisipan mo ng husto kasi ako 4 days na since nawala yung baby ko pero di pa ko nakakatulog ng maayos. Nakakakunsensya. Oo nawala yung problema ko at makakatapos na ko on time pero nung nakita ko sya super grabe yung iyak ko. Try mong maghanap ng kausap para makapag decide ka ng maayos. Ako bara bara ko lang ginawa yung decision ko. Kung decided ka na magready ka kasi masakit sya physically lalo na at malaki na baby mo. Goodluck sis. Pray ka for guidance.
#5
Guest_Hello_*
Guest_Hello_*
-
- Guests
Posted 17 May 2019 - 12:43 AM
Please try to talk to someone. Iba feeling after mo manganak, malilimutan mo mga problema mo dahil sa sobrang happy makita baby mo na inalagaan mo sa tiyan mo for 9 months.
5 months na yan sis, buo na si baby nyan. If ever mag aabort ka, please don’t make the same mistake again. Nakaka konsensya mag abort. Especially pag nakita mo lumabas si baby na buo at parang tao na super liit lang.
5 months na yan sis, buo na si baby nyan. If ever mag aabort ka, please don’t make the same mistake again. Nakaka konsensya mag abort. Especially pag nakita mo lumabas si baby na buo at parang tao na super liit lang.
#6
Guest_Confused Mum_*
Guest_Confused Mum_*
-
- Guests
Posted 06 June 2019 - 09:57 AM
Ayoko man mahusgahan, pero at this point I feel like I deserve all the hate. What I did to my baby is unforgivable... I did it on June 4th and I lost my baby ng June 5th.
June 3, nag-away kami ng partner ko kasi nalaman ko na nagsinungaling sya tungkol sa isang bagay. Naging emosyonal ako at nasisi ko sya kung bakit ako buntis ngayon. At sinabi ko na lahat ng masasakit na pwedeng sabihin ng isang tao sa pinagbubuntis nya. Sinagad ko na lahat siguro ng galit sa puso ko sa mundo at sa mga masasamang tao. Sa huli, nasabi ko sa partner ko na ipapalaglag ko ang bata at hindi ko itutuloy ang pagbubuntis ko. Sinabi ko din yung totoo na nung kumuha ako ng pampalaglag, natanggap ko yung package, 1 month pa lang ang tiyan ko.
Umiyak yung partner ko. Pero sabi nya sa huli, sorry sa lahat ng pagkakamali nya at talagang ginusto nya lang magkaanak kami ulit kasi baka masalba yung relasyon namin. Nagmatigas ako at sinabi ko na itutuloy ko pa din yung balak ko. Sinabi nya na kung gagawin ko yun, hindi nya ko iiwan at gagawin namin yon ng magkasama. Sobrang nakokonsensya ako dahil isinali ko pa sya sa pagkakamali ko...
Pang-one month lang ang naorder ko noon pa at dahil magsi-6 months na ang tiyan ko, alam kong hindi na siguro ito gagana, pero kahit kulang ang pills ko, hindi ko na yun inisip kasi sobrang decided ako. Binasa ko lahat ng 5-6 months na procedure dito sa blog. Lahat halos ay successful pero lahat ay sumunod sa instruction.
Inihanda ko na lahat ng kakailanganin ko. Naligo ako, tissue, pads, tubig, towels, alcohol. Basta lahat nasa tabi lang ng kama ko. Sobrang napahinga lang ako ng malalim kasi dito na nagsisink in sakin yung ginagawa ko. Pero sobra kong galit ng nga oras na yon... Nakatingin lang sakin yung partner ko at ininom ko na at ipinasok sa sarili ko yung isang pill. Hindi na ko nag-isip. Humiga ako at nag-alarm para sa mga dose na susunod.
Nilagnat ako at nagchills agad first dose pa lang. Sobrang nagworry yung partner ko bakit ako nagkakaganon. Inexplain ko sa kanya na lahat yon, part ng procedure at lahat yun titiisin. Sa second dose, sya na ang nagpasok at nag-aabot. Nakita ko sa mata nya na mahal nya talaga ko at somehow, nagsisisi na ko. Pero wala na, nasimulan ko na, kailangan ko na itong tapusin.
Naramdaman ko na gumagalaw na ang baby sa tiyan ko sa panglimang dose, my last dose. Naisip ko, 5am na. Ito yung mga oras na talagang gumagalaw sya parati at nagigising nya ko. Naiyak ako at sobrang lalo akong nalulungkot sa ginagawa ko. Hindi na ko makatulog.
Around 8am, naramdaman ko na nagsistart na ko maglabor. Yung magkocontract sya pero hindi naman tatagal. Pero sobrang uncomfortable. Hindi makatulog yung partner ko. Sobrang natatakot na ko sa mararamdaman ko kasi masakit talaga maglabor. Last time na nanganak ako, 12 hours ako naglabor. Ito, hindi ko alam dahil sinadya ko maglabor at hindi ito kusa. Isa pa, wala na din sa instructions yung pwedeng mangyari kasi pangone month lang yung nakasaad doon. 9am, pinagluto ako ng partner ko at pinakain. 4 hours na kasi kaya pwede na ulit kumain. Hindi rin ako nakabawi kasi hindi ako komportable sa sitwasyon ko. Sinubukan ko matulog pero hindi talaga kaya. Sumasakit sya every hour.
Hanggang sa 12pm na. Every 30 minutes na yung pagsakit nya. Hindi na talaga ko makatulog at this point at mas lalong hindi makakain. Nakakaidlip na yung partner ko at ayaw ko sya gisingin.
2pm, sumasakit na sya ng every 10 minutes. Nagising na yung partner ko at ginawan ako ng lunch pero sobrang contractions and talagang napapacurl yung paa ko sa sakit. Tinantsa ko at naghope na kagaya ng ibang experiences na nabasa ko dito, 12 hours na yung maximum hanggang malabas nila yung baby from their last dose. So kung 5am ang last dose ko, 5pm hopefully tapos na ko. Pero hindi rin pala.
5pm na. Sobrang sakit na ng contractions every other minute. Naiiyak na ko halos at nakakabaliw yung pain. Natataranta yung partner ko kasi parang hindi natatapos yung process. Hanggang sa 10pm na, 30 seconds na lang yung intervals, parang commercial lang ako magpapahinga tapos expected na sasakit sya ulit. Pinipilit ko umire, pero walang nangyayari. Walang dugo or anything. Pagod na ko at nakapikit na lang at kada sumasakit, umiiyak at umuungol. Hanggang sa 12am na, wala pa ding lumalabas. Nakakita lang kami ng trickle of blood and my mucus plug.
5 am na, at this point 24 hours na from my last dose. Sinubukan ko pa din umire, pero wala talagang lumalabas. Natakot na ko kasi baka dahil sa di ko pagsunod sa oras, unlimited pain lang nararamdaman ko. Sobrang naaawa na yung partner ko at gusto na nya matigil to the point na gusto na nya ko isugod sa ospital. Pero ayaw ko. Kasi ilegal to. Malalaman nila. Kaya kahit di ko na talaga kaya, sinasagad ko ang sarili ko.
7am, 26 hours after my last dose, hindi na ko makausap ng partner ko. Nahihimatay na ko at wala na kong lakas umire. Kada paghinga ko, wala nang tigil ang sakit. Hanggang sa bigla ko naramdaman na may mainit na umagos sa akin, nagulat yung partner ko na puro dugo. Pero hindi na ko makapagsalita. Tinawagan nya na yung pamilya ko para sabihing dinudugo ako at wala kong malay at isusugod nya ko sa ospital pero walang sumasagot kasi maaga pa masyado. Tinext na lang nya sa kanila. Nasoak ko yung 2 paper towel packs ng tissue ng puro dugo lang. Sobrang lalong nagpapanic yung partner ko kasi alam nyang dugo ang lumalabas at hindi water na ineexpect nya pero wala na kong magawa. Di ko na sya mapigilan kung ipapaalam nya sa kung kanino kasi wala na talaga kong lakas. Sa taranta ng partner ko binuhat nya ko palabas ng kwarto para iupo sa couch. Sobrang tulo pa rin ang dugo at this point. Sobrang nanghihina ako na talagang wala kong lakas tumayo. Nagkalat yung dugo ko sa sahig. Habang naghahanap ng damit at kumot para ibalot sakin yung partner ko kasi puno ng dugo yung damit ko sa kwarto, in a matter of minutes, naramdaman ko na biglang may mainit na pakiramdam sa may bandang pwetan ko.
Umire ako sa natitirang lakas ko. 3 mahahabang pag-ire, paglapit ng partner ko, nakita nya na may lumalabas sakin. Nung kalahati na ang nakalabas, hinatak nya. Sa sobrang pagod ko, nakahiga lang ako na nakatingin sa kanya. Tulala lang yung partner ko habang nakatingin sa lumabas sa akin at naiyak. Nung nakita ko na umiyak sya, naiyak din ako kahit di ko pa nakikita yung lumabas sakin. I figured na baby ko na siguro yung lumabas kasi tumulo yung luha ng partner ko. Pinilit ko umupo at nakita ko, yung baby namin, nasa loob ng sac na may umbilical cord sa loob at yung placenta, nakadikit sa sac. Hindi pumutok yung water. Naiyak ako lalo at nakita ko na gumagalaw sya sa loob. Hindi ko magawang gupitin yung sac at tanggalin sya. Sa lahat ng hirap na ginawa ko, hindi sya worth it. Wala nang masakit sa katawan ko pero yung puso ko sobrang nadurog. I saw her took her last breath. Yes, baby girl sya...
Habang umiiyak ako, kinuha sya ng partner ko para linisin at tanggalin sa sac. By this time, tumatawag na yung pamilya ko sa partner ko. Pagpick up nya ng phone, habang hawak yung box na pinaglalagyan ng baby namin, sa harapan ko, pinagtakpan nya ko. Sinabi nya na okay na ko at gumawa sya ng excuse. Pagbaba ng call, lalo ko naiyak kasi nakita ko na it changed my partner in a short period of time. It left a void in our hearts...
Hindi pa namin inililibing si baby kasi biglang dumating yung nanay ko sa place namin ng 3pm at sinundo ako para lang masiguradong gagaling ako. Nag-insist sya na iospital ako pero ayoko dahil malalaman sa ospital ito at sinabi kong okay na talaga ko. Pero hinang-hina ako. Yung partner ko, ayaw ako paalisin pero para hindi na sila mag-isip, nagpaiwan sya at sinabi nya sa nanay ko na may tatapusin sya sa trabaho pero inayos nya si baby. Inilagay nya sa freezer dahil bibili sya ng kakailanganin sa paglibing at sobra kong naiiyak. Sobrang ganda nya. Kamukha nya yung daddy nya. At dito ko na naiisip yung mga what ifs, yung mga mali ko at sa totoo lang, sobrang sinisisi ko talaga sarili ko. Kasi sobrang duwag ko. At sobrang sama ko na nagawa ko to sa sarili kong anak.
Sabi ng partner ko, ilalagay namin sya sa malaking pot at tataniman ng magandang halaman. Tapos imove namin sya sa mas malaking lupa pag ready na kami ilet go sya. Sobrang pagpepretend ginagawa ko sa harapan ng pamilya ko na kunwari okay ako. Maliit na yung tiyan ko agad pagkalabas na pagkalabas nya, parang walang nangyari at walang makakapagsabi na ginawa ko to lahat kung di ako magsasalita. Hindi ko din matingnan ng matagal yung anak kong una kasi alam ko na gusto nya ng kapatid na babae, at hindi ko masabi na ginawa ko yun sa kapatid na hinihiling nya pag nagdadasal sya...
Sinulat ko to para siguro mapag-isipan nyo kung ito ba yung gusto nyo at siguro para din pilitin iclose itong chapter na ito ng buhay ko. Isa itong sikretong kahit kelan di ko alam kung lalabas pa. Honestly, I can't take the fact that nobody knows her existence because she surely deserved it. Ngayon ko naisip na sobrang mahal ko yung anak ko at nagsisisi na ko sa ginawa ko. Hindi ko alam kung may karapatan pa kong tawaging anak ko sya kasi nagawa ko sa kanya ito. Madaming reason na pwedeng nagfail yung procedure dahil kulang din ang tabs na nabili ko dahil ginamit ko to na sobrang late dahil inorder ko pa ito matagal na. Naglabor din ako ng isang buong araw na parang di talaga sya lalabas. Pero noong handa na ko maospital at sakto nung halos malaman na ng lahat yung pagkakamali ko, bigla na lang sya lumabas.
Sana kung magkikita kami sa huli, mapatawad nya ko at ng Diyos. Dahil hanggang sa huli, kahit nagawa ko ito sa kanya, pinakawalan nya ko. Pinalaya nya pa din ako even when it means she had to die.
June 3, nag-away kami ng partner ko kasi nalaman ko na nagsinungaling sya tungkol sa isang bagay. Naging emosyonal ako at nasisi ko sya kung bakit ako buntis ngayon. At sinabi ko na lahat ng masasakit na pwedeng sabihin ng isang tao sa pinagbubuntis nya. Sinagad ko na lahat siguro ng galit sa puso ko sa mundo at sa mga masasamang tao. Sa huli, nasabi ko sa partner ko na ipapalaglag ko ang bata at hindi ko itutuloy ang pagbubuntis ko. Sinabi ko din yung totoo na nung kumuha ako ng pampalaglag, natanggap ko yung package, 1 month pa lang ang tiyan ko.
Umiyak yung partner ko. Pero sabi nya sa huli, sorry sa lahat ng pagkakamali nya at talagang ginusto nya lang magkaanak kami ulit kasi baka masalba yung relasyon namin. Nagmatigas ako at sinabi ko na itutuloy ko pa din yung balak ko. Sinabi nya na kung gagawin ko yun, hindi nya ko iiwan at gagawin namin yon ng magkasama. Sobrang nakokonsensya ako dahil isinali ko pa sya sa pagkakamali ko...
Pang-one month lang ang naorder ko noon pa at dahil magsi-6 months na ang tiyan ko, alam kong hindi na siguro ito gagana, pero kahit kulang ang pills ko, hindi ko na yun inisip kasi sobrang decided ako. Binasa ko lahat ng 5-6 months na procedure dito sa blog. Lahat halos ay successful pero lahat ay sumunod sa instruction.
Inihanda ko na lahat ng kakailanganin ko. Naligo ako, tissue, pads, tubig, towels, alcohol. Basta lahat nasa tabi lang ng kama ko. Sobrang napahinga lang ako ng malalim kasi dito na nagsisink in sakin yung ginagawa ko. Pero sobra kong galit ng nga oras na yon... Nakatingin lang sakin yung partner ko at ininom ko na at ipinasok sa sarili ko yung isang pill. Hindi na ko nag-isip. Humiga ako at nag-alarm para sa mga dose na susunod.
Nilagnat ako at nagchills agad first dose pa lang. Sobrang nagworry yung partner ko bakit ako nagkakaganon. Inexplain ko sa kanya na lahat yon, part ng procedure at lahat yun titiisin. Sa second dose, sya na ang nagpasok at nag-aabot. Nakita ko sa mata nya na mahal nya talaga ko at somehow, nagsisisi na ko. Pero wala na, nasimulan ko na, kailangan ko na itong tapusin.
Naramdaman ko na gumagalaw na ang baby sa tiyan ko sa panglimang dose, my last dose. Naisip ko, 5am na. Ito yung mga oras na talagang gumagalaw sya parati at nagigising nya ko. Naiyak ako at sobrang lalo akong nalulungkot sa ginagawa ko. Hindi na ko makatulog.
Around 8am, naramdaman ko na nagsistart na ko maglabor. Yung magkocontract sya pero hindi naman tatagal. Pero sobrang uncomfortable. Hindi makatulog yung partner ko. Sobrang natatakot na ko sa mararamdaman ko kasi masakit talaga maglabor. Last time na nanganak ako, 12 hours ako naglabor. Ito, hindi ko alam dahil sinadya ko maglabor at hindi ito kusa. Isa pa, wala na din sa instructions yung pwedeng mangyari kasi pangone month lang yung nakasaad doon. 9am, pinagluto ako ng partner ko at pinakain. 4 hours na kasi kaya pwede na ulit kumain. Hindi rin ako nakabawi kasi hindi ako komportable sa sitwasyon ko. Sinubukan ko matulog pero hindi talaga kaya. Sumasakit sya every hour.
Hanggang sa 12pm na. Every 30 minutes na yung pagsakit nya. Hindi na talaga ko makatulog at this point at mas lalong hindi makakain. Nakakaidlip na yung partner ko at ayaw ko sya gisingin.
2pm, sumasakit na sya ng every 10 minutes. Nagising na yung partner ko at ginawan ako ng lunch pero sobrang contractions and talagang napapacurl yung paa ko sa sakit. Tinantsa ko at naghope na kagaya ng ibang experiences na nabasa ko dito, 12 hours na yung maximum hanggang malabas nila yung baby from their last dose. So kung 5am ang last dose ko, 5pm hopefully tapos na ko. Pero hindi rin pala.
5pm na. Sobrang sakit na ng contractions every other minute. Naiiyak na ko halos at nakakabaliw yung pain. Natataranta yung partner ko kasi parang hindi natatapos yung process. Hanggang sa 10pm na, 30 seconds na lang yung intervals, parang commercial lang ako magpapahinga tapos expected na sasakit sya ulit. Pinipilit ko umire, pero walang nangyayari. Walang dugo or anything. Pagod na ko at nakapikit na lang at kada sumasakit, umiiyak at umuungol. Hanggang sa 12am na, wala pa ding lumalabas. Nakakita lang kami ng trickle of blood and my mucus plug.
5 am na, at this point 24 hours na from my last dose. Sinubukan ko pa din umire, pero wala talagang lumalabas. Natakot na ko kasi baka dahil sa di ko pagsunod sa oras, unlimited pain lang nararamdaman ko. Sobrang naaawa na yung partner ko at gusto na nya matigil to the point na gusto na nya ko isugod sa ospital. Pero ayaw ko. Kasi ilegal to. Malalaman nila. Kaya kahit di ko na talaga kaya, sinasagad ko ang sarili ko.
7am, 26 hours after my last dose, hindi na ko makausap ng partner ko. Nahihimatay na ko at wala na kong lakas umire. Kada paghinga ko, wala nang tigil ang sakit. Hanggang sa bigla ko naramdaman na may mainit na umagos sa akin, nagulat yung partner ko na puro dugo. Pero hindi na ko makapagsalita. Tinawagan nya na yung pamilya ko para sabihing dinudugo ako at wala kong malay at isusugod nya ko sa ospital pero walang sumasagot kasi maaga pa masyado. Tinext na lang nya sa kanila. Nasoak ko yung 2 paper towel packs ng tissue ng puro dugo lang. Sobrang lalong nagpapanic yung partner ko kasi alam nyang dugo ang lumalabas at hindi water na ineexpect nya pero wala na kong magawa. Di ko na sya mapigilan kung ipapaalam nya sa kung kanino kasi wala na talaga kong lakas. Sa taranta ng partner ko binuhat nya ko palabas ng kwarto para iupo sa couch. Sobrang tulo pa rin ang dugo at this point. Sobrang nanghihina ako na talagang wala kong lakas tumayo. Nagkalat yung dugo ko sa sahig. Habang naghahanap ng damit at kumot para ibalot sakin yung partner ko kasi puno ng dugo yung damit ko sa kwarto, in a matter of minutes, naramdaman ko na biglang may mainit na pakiramdam sa may bandang pwetan ko.
Umire ako sa natitirang lakas ko. 3 mahahabang pag-ire, paglapit ng partner ko, nakita nya na may lumalabas sakin. Nung kalahati na ang nakalabas, hinatak nya. Sa sobrang pagod ko, nakahiga lang ako na nakatingin sa kanya. Tulala lang yung partner ko habang nakatingin sa lumabas sa akin at naiyak. Nung nakita ko na umiyak sya, naiyak din ako kahit di ko pa nakikita yung lumabas sakin. I figured na baby ko na siguro yung lumabas kasi tumulo yung luha ng partner ko. Pinilit ko umupo at nakita ko, yung baby namin, nasa loob ng sac na may umbilical cord sa loob at yung placenta, nakadikit sa sac. Hindi pumutok yung water. Naiyak ako lalo at nakita ko na gumagalaw sya sa loob. Hindi ko magawang gupitin yung sac at tanggalin sya. Sa lahat ng hirap na ginawa ko, hindi sya worth it. Wala nang masakit sa katawan ko pero yung puso ko sobrang nadurog. I saw her took her last breath. Yes, baby girl sya...
Habang umiiyak ako, kinuha sya ng partner ko para linisin at tanggalin sa sac. By this time, tumatawag na yung pamilya ko sa partner ko. Pagpick up nya ng phone, habang hawak yung box na pinaglalagyan ng baby namin, sa harapan ko, pinagtakpan nya ko. Sinabi nya na okay na ko at gumawa sya ng excuse. Pagbaba ng call, lalo ko naiyak kasi nakita ko na it changed my partner in a short period of time. It left a void in our hearts...
Hindi pa namin inililibing si baby kasi biglang dumating yung nanay ko sa place namin ng 3pm at sinundo ako para lang masiguradong gagaling ako. Nag-insist sya na iospital ako pero ayoko dahil malalaman sa ospital ito at sinabi kong okay na talaga ko. Pero hinang-hina ako. Yung partner ko, ayaw ako paalisin pero para hindi na sila mag-isip, nagpaiwan sya at sinabi nya sa nanay ko na may tatapusin sya sa trabaho pero inayos nya si baby. Inilagay nya sa freezer dahil bibili sya ng kakailanganin sa paglibing at sobra kong naiiyak. Sobrang ganda nya. Kamukha nya yung daddy nya. At dito ko na naiisip yung mga what ifs, yung mga mali ko at sa totoo lang, sobrang sinisisi ko talaga sarili ko. Kasi sobrang duwag ko. At sobrang sama ko na nagawa ko to sa sarili kong anak.
Sabi ng partner ko, ilalagay namin sya sa malaking pot at tataniman ng magandang halaman. Tapos imove namin sya sa mas malaking lupa pag ready na kami ilet go sya. Sobrang pagpepretend ginagawa ko sa harapan ng pamilya ko na kunwari okay ako. Maliit na yung tiyan ko agad pagkalabas na pagkalabas nya, parang walang nangyari at walang makakapagsabi na ginawa ko to lahat kung di ako magsasalita. Hindi ko din matingnan ng matagal yung anak kong una kasi alam ko na gusto nya ng kapatid na babae, at hindi ko masabi na ginawa ko yun sa kapatid na hinihiling nya pag nagdadasal sya...
Sinulat ko to para siguro mapag-isipan nyo kung ito ba yung gusto nyo at siguro para din pilitin iclose itong chapter na ito ng buhay ko. Isa itong sikretong kahit kelan di ko alam kung lalabas pa. Honestly, I can't take the fact that nobody knows her existence because she surely deserved it. Ngayon ko naisip na sobrang mahal ko yung anak ko at nagsisisi na ko sa ginawa ko. Hindi ko alam kung may karapatan pa kong tawaging anak ko sya kasi nagawa ko sa kanya ito. Madaming reason na pwedeng nagfail yung procedure dahil kulang din ang tabs na nabili ko dahil ginamit ko to na sobrang late dahil inorder ko pa ito matagal na. Naglabor din ako ng isang buong araw na parang di talaga sya lalabas. Pero noong handa na ko maospital at sakto nung halos malaman na ng lahat yung pagkakamali ko, bigla na lang sya lumabas.
Sana kung magkikita kami sa huli, mapatawad nya ko at ng Diyos. Dahil hanggang sa huli, kahit nagawa ko ito sa kanya, pinakawalan nya ko. Pinalaya nya pa din ako even when it means she had to die.
#7
ElissaV
-
- Members
-
- 363 posts
Advanced Member
Reply to this topic
0 user(s) are reading this topic
0 members, 0 guests, 0 anonymous users
